Ένα ερώτημα πλανάται στη σκέψη μου τον τελευταίο καιρό. Τι είναι ροζ, τι είναι μωβ, τι πράσινο, τι κόκκινο, τι μπλε;

Το πράσινο είναι το χρώμα της φύσης, το μπλε της θάλασσας, το κόκκινο της φωτιάς. Το ροζ τι είναι; Το ροζ, είναι ένα τεχνητό χρώμα. Είναι ένα υπόχρωμα. Ένα χρώμα με υπονοούμενα. Ένα χρώμα, που όταν εμφανίζεται γίνεται πανικός χωρίς να μας λέει τίποτα συγκεκριμένο.

Θα το συνέκρινα με τον Δήμαρχο Αθηνών αλλά ακόμη και αυτός προχώρησε στο μεγάλο βήμα ξεφεύγοντας από το ροζ, χωρίς όμως ακόμη να πάρει κάποια συγκεκριμένη απόχρωση η πολιτική του. Είμαστε τελικά δεμένοι ως άνθρωποι, ως πολίτες αλλά και ως πολιτικά όντα με τα χρώματα.

Το Βυζάντιο μάλιστα κινδύνευσε να καταρρεύσει από τους οπαδούς των πράσινων και των γαλάζιων. Καμία σχέση βέβαια με σημερινά πρόσωπα και γεγονότα.

Εμείς εδώ στην Αυλίδα κινδυνεύουμε να καταρρεύσουμε με τις ροζ ιστορίες κάποιας αθηναϊκής εφημερίδας. Ενώ είμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας και όταν βγαίναμε απολαμβάναμε τον καφέ μας στην Χαλκίδα ή πότε - πότε σε κάποιο καφέ της Κηφισιάς, τώρα ξαφνικά γέμισαν τα καφενεία της περιοχής. Όλοι είναι πιο φιλικοί μαζί σου και εμπιστευτικά σκύβουν στο αυτί σου, ψιθυρίζοντας τα συνηθισμένα. Οι συζητήσεις έχουν ως αποκλειστικό θέμα τις ροζ ιστορίες και τις παροτρύνσεις.

Να γράψεις κάτι για τα ροζ κυκλώματα.

Δεν με ενδιαφέρει βρε παιδιά και ούτε πρόκειται να το κάνω ποτέ. Να ασχοληθώ με το τι κάνει ο κάθε πολίτης στην κρεβατοκάμαρά του;

Γράψε κάτι και βάλε χίλιες (1.000) δραχμές την εφημερίδα, να τα οικονομήσεις.

Καλά βρε παιδιά και όλα αυτά που έλεγα, ότι δηλαδή δεν πρέπει να χτυπάμε (και μάλιστα πολλές φορές άδικα) τους συμπολίτες μας για να τους μειώσουμε, επειδή εμείς δεν μπορούμε να ανέβουμε ένα σκαλοπάτι παραπάνω, πάνε χαμένα;

Αχ! Καημένη Πολιτεία! Φτωχέ Δήμο Αυλίδας! Να ήταν το ενδιαφέρον των πολιτών τόσο έντονο και για τα προβλήματα του Δήμου; Να συμμετείχαν οι κάτοικοι με την ίδια όρεξη στις εκδηλώσεις, πόσο διαφορετικές θα ήταν οι συνθήκες λειτουργίες του Κράτους και του Δήμου; Πόσες καταστάσεις θα είχαν αλλάξει; Πόσα κακώς κείμενα θα είχαν ανατραπεί; Αλλά όπως διαπιστώνεται, όλα τα κοινά είναι ανούσια. Παίρνουν ουσία μόνο κατά την προεκλογική περίοδο και μετά τίποτα!

Είναι όμως αναμφισβήτητο κακό, αφού το έγραψε μία εφημερίδα και αναγκαστικά χωρίς να το πολυαναφέρουμε, μπαίνουμε όλοι στον δρόμο του κουτσομπολιού, που αφορά βέβαια τους υπόλοιπους, όχι όμως εμάς τους ίδιους.

Καταφέρνουμε με αυτό τον τρόπο να μεγιστοποιήσουμε τα γραφόμενα και να τα ισχυροποιήσουμε. Έτσι ενώ τόσα χρόνια δεν κατορθώσαμε να κάνουμε γνωστό το όνομα της Αυλίδας, ενός τόσο σημαντικού ιστορικού τόπου, με επίσης σημαντική αρχαιολογική αξία, κατορθώσαμε να τον δυσφημίσουμε, αναπαράγοντας εμείς οι ίδιοι την όλη κατάσταση.

Πρέπει επομένως να επέμβει κάποιος πολιτειακός φορέας και να ζητήσει εξηγήσεις από την δημοσιογράφο και τον εκδότη του Αδέσμευτου Τύπου, και αν υπάρχουν στοιχεία να κατατεθούν, αλλιώς να γίνει μία διάψευση και να κλείσει το θέμα. Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός τέτοια γεγονότα και ούτε εξυπηρετούν κανέναν. Όλα έχουν ένα όριο.
Δημήτρης Κουρνόπουλος

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »