Τα θετικότερα σχόλια απέσπασε τελικά ως μία αχτίδα φωτός μέσα στη μαυρίλα που επικρατεί γύρω μας, ως μία εναλλακτική πρόταση, ως μία διαφορετικά ματιά με τον αέρα της φρεσκάδας που έχει η άποψη των νέων, ως απάντηση σε όσους ασελγούν στην πόλη της Χαλκίδας, η έκθεση με τίτλο "Φαντάσου την πόλη".
Στην έκθεση αυτή που έδειξε ότι υπάρχει ελπίδα, αναφέρεται στο άρθρο του ο Ανδρέας Ρουμελιώτης, (κλίκ εδώ) το οποίο και αναδημοσιεύουμε:
"ΜΑΥΡΙΣΕ η ψυχή μου στις εκλογές. Πήγα στη Χαλκίδα που αγαπάω να ψηφίσω δύο φορές. Κι έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στο τίποτα και στο μηδέν.
ΚΑΝΕΝΑ όραμα, καμιά φαντασία, κανένα όνειρο. Απατηλό, έστω... Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι που ζουν ή πηγαινοέρχονται στην πόλη έχουν αποστασιοποιηθεί, κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από τους τοπικούς παράγοντες και τους κουμανταδόρους. Τα ψηφοδέλτια ήταν πολύ πιο φτωχά από κάθε άλλη φορά.
ΚΙ ΟΜΩΣ η πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, η πατρίδα του Αριστοτέλη και του Σκαρίμπα είναι ονειρική. Θα 'ταν πλούσια πολύ. Αν, βεβαίως, την είχαν οι Ιταλοί... Εστω οι Ισπανοί. Και οι Γάλλοι δεκτοί! Το Μόντε Κάρλο, το Σαν Ρέμο, το Σαν Σεμπαστιάν, το Σεν Τροπέ υστερούν μπροστά της. Θα 'πρεπε να τρώνε τη σκόνη της. Ομως στο ωραιότερο και κοντινότερο επίνειο της πρωτεύουσας κυριαρχεί μια επαρχιώτικη ψυχολογία. Λες και ζούμε στο Κιλκίς...
ΤΡΕΛΑ! Αυτό έχει εν αφθονία να χαρίσει, με το αζημίωτο, η πανάρχαια πόλη του Ευρίπου. Τα τρελά νερά της! Το μαγικό της το ποτάμι που παραβαίνει κάθε κανόνα και -ναι!- γυρίζει πίσω. Τις δίνες του, την ορμή του, τις δαντελωτές ακτές του, τις γυριστές του, την ψυχή του. Κι όμως την καταστρέψανε την πόλη. Ρίξανε τα υπέροχα τείχη της που 'ταν μεγαλύτερα κι από της Ρόδου. Προσπάθησαν να την αποτελειώσουν στη χούντα και στη μεταπολίτευση γκρεμίζοντας τα νεοκλασικά κτίρια. Χτίζοντας άναρχα απαίσιες πολυκατοικίες, καραγκιοζομπερντέδες.
ΕΙΧΑ ένα σφίξιμο και μια μελαγχολία σ' αυτές τις εκλογές. Εβλεπα αραχτούς τους πιτσιρικάδες να φραπεδιάζονται στις καφετέριες και να απέχουν επιδεικτικά και έλεγα: «Δεν μπορεί... κάπου ανάμεσά τους πρέπει να κρύβονται φωτισμένα μυαλά! Τόσα παιδιά σπουδάζουν, κάνουν μάστερ στο εξωτερικό, ντοκτορά»!
ΚΑΙ, ω του θαύματος, εμφανίστηκαν το περασμένο Σάββατο, ξαφνικά, κάτι απίστευτα πιτσιρίκια, εμπνευσμένα, μορφωμένα, ευφάνταστα, μελετημένα, άρτια οργανωμένα, έτσι από το πουθενά. Οργάνωσαν μια απίθανη έκθεση στην παραλία με τίτλο «Φαντάσου την πόλη».
ΜΙΑ μη κερδοσκοπική εθελοντική ομάδα ονόματι «Imagine the city» (www.imaginethecity.gr) συγκέντρωσε και παρουσίασε 28 (μετα)πτυχιακές εργασίες, μελέτες, μακέτες, τρισδιάστατα σχέδια νέων αρχιτεκτόνων και εικαστικών, που φιλοδοξούν να μεταμορφώσουν, να κάνουν βιώσιμη, όμορφη και πλούσια την πόλη.
«Η ΠΟΛΗ είναι αυτό που είναι, γιατί οι πολίτες μας είναι αυτοί που είναι». Χρησιμοποίησαν την πιο προσγειωτική ρήση του Πλάτωνα για να αντιτείνουν μ' εκείνη του Τζον Λένον: «Μπορείς να πεις ότι είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος»...
ΕΤΡΙΒΑ τα ματάκια μου! Χαμογέλασε το χειλάκι μου. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια ένιωσα αισιόδοξος. Σχεδίασαν ένα ολοκληρωμένο δίκτυο αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων, ποδηλατόδρομων, πεζοδρομήσεων και περιπάτου στο ιστορικό κέντρο της Χαλκίδας. Πρότειναν κινηματογράφο μέσα στη θάλασσα! Ονειρική ξενοδοχειακή μονάδα με πισίνα στην ιχθυόσκαλα. Παρουσίασαν πώς μπορεί να γίνει ουάου ο σιδηροδρομικός σταθμός και σούπερ ντούπερ ο σταθμός των ΚΤΕΛ· σε αντικατάσταση του σημερινού αισχίστου αίσχους.
ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΝ με σεβασμό στα ίχνη της μεταβυζαντινής κατοικίας. Μας πλοήγησαν στο δικό μας Γκάζι, Ψυρρή, Λαδάδικα, στους πρώην τουρκομαχαλάδες της Αγίας Παρασκευής, δηλαδή μέσα από τις εμπειρίες και τις διαφορές που διέκριναν στη Βενετιά, τη Γένοβα και τη Χίο.
ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑΝ τον μετασχηματισμό του αστικού ιστού παρουσιάζοντας 25 παραδείγματα κατοικιών στο ιστορικό κέντρο. Την ενοποίηση, αναμόρφωση και ανάδειξη του θαλάσσιου μετώπου και των δαντελωτών ακτών. Με αστικές αναπλάσεις και διαμόρφωση γραμμικού θαλάσσιου πάρκου, ελεύθερων χώρων, πλαζ, χώρων πρασίνου, πολιτιστικών υποδομών.
ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΑΝ υπέροχα το «Πάρκο του Λαού», τη δημοτική αγορά, τις κεντρικές πλατείες. «Βύθισαν» και «ανάδυσαν» το λόφο προς το φρούριο του Καράμπαμπα. Κατέθεσαν φανταστικές προτάσεις για την αξιοποίηση της αρχαίας Αρέθουσας και των εγκαταλειμμένων χώρων βιομηχανικής αρχαιολογίας, για το πρώην σαπουνοποιείο Γεωργιάδη, απ' όπου ξεκινάει η υπόγεια πόλη για το Δάρινγκ, για το Μακαρονοποιείο, για...
ΤΟΥΣ είπα: Συνεχίστε και θα δημιουργηθεί ένα ρεύμα που θα σας ξεπεράσει. Η πόλη θα βρει τον τρόπο να αξιοποιήσει τη μεγάλη ευκαιρία που της δίνετε για ν' αλλάξει.
Σ' ΑΥΤΗ την έκθεση όλοι χαμογελούσαν. Μπορείς να φανταστείς το γιατί".