Η εξέλιξη της αργίας του Δημάρχου Αιδηψού Δημήτρη Νταλιάνη, δεν είναι ένα γεγονός το οποίο ήρθε εξ ουρανού.

Καταρχήν είναι το ζήτημα της αργίας ενός Δημάρχου είναι πρωτίστως λυπηρό για τους δημότες που ψήφισαν και εξέλεγξαν τον πρώτο πολίτη της πόλης. Είναι λυπηρό να έρχεται μια διοικητική πράξη και να ακυρώνει την βούληση του λαού που αποφάσισε να εκλέξει τον Δήμαρχό του.

Στο πνεύμα λοιπόν της αυτοδιοίκησης που είναι το κύτταρο της Δημοκρατίας θα έπρεπε οι πολίτες να προτάξουν τα στήθη τους σε μια τέτοια απόφαση.

Αλλωστε σε αυτό το πνεύμα ήταν και το ψήφισμα που εξέδωσε η ΚΕΔΚΕ, για την αργία του Δημήτρη Νταλιάνη.

Όμως κανένας δεν είναι υπεράνω του συντάγματος των νόμων αλλά και του άγραφου νόμου περί ηθικής, ήθους και εξουσίας. Ο Δήμαρχος δεν κατάλαβε ότι οι νόμοι είναι ασφαλιστικές δικλείδες για την λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Ο Δήμος Αιδηψού δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο κράτος. Ούτε ο Δήμαρχος μπορεί να είναι πρωθυπουργός. Ούτε μπορεί να διχάζει με τον τρόπο του μια ολόκληρη κοινωνία. Ούτε να ασχολείται η κοινή γνώμη μαζί του.
Ο Δήμαρχος πρέπει να εμπνέει σεβασμό, να διευκολύνει τους πολίτες, τους αντιπάλους του να τους κάνει φίλους την επομένη των εκλογών, να είναι σε διαρκή κίνηση και επαφή με υπουργεία κλπ, να απολογείται τακτικά στους δημότες για το έργο του και η όλη λογική του δεν θα πρέπει να έχει σαν στόχο τις επόμενες εκλογές.

Γιατί η παροιμία λέει ότι καλά είναι όταν είσαι καβάλα στο άλογο, όταν όμως ξεπεζέψεις...

Η Δημαρχία Νταλιάνη υστερούσε σε πρακτική, ύφος και ίσως και σε ήθος.

Συγκεντρωτισμός, λαϊκισμός, εξουθένωση αντιπάλων, βαρύγδουπες δηλώσεις, υποσχεσιολογία, το βλέμμα στις επόμενες εκλογές (αρχομανής), τα συρτάρια του γεμάτα μηνυτήριες αναφορές (δικομανής).

Το ίδιο στην Ιστιαία, το ίδιο και στην Αιδηψό.

Ανά πάσα στιγμή όμως μπορεί να πάρει οποιανδήποτε εκλογική αναμέτρηση. Γιαυτό είναι ικανός.
Όμως ο επόμενος Δήμαρχος τι θα παραλάβει;

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »