Μετά από 5 χρόνια συνεχών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση των Λυκειοπαίδων, αμέσως μετά τις εκλογές εξαγγέλθηκαν και οι νέες μεταρρυθμίσεις. Τέρμα οι εξετάσεις στη Β΄, εκπτώσεις στις εξετάσεις στη Γ΄, αλλά μετά από 2 χρόνια λόγω... νομικού κωλύματος.

Το μπάχαλο που σηματοδότησε η πολιτική στη παιδεία που ξεκίνησε από τον Αρσένη είχε σαν αποτέλεσμα την διάλυση του Λυκείου μετά το Πάσχα, την κατάργηση κάθε παιδαγωγικής διαδικασίας ιδιαίτερα στη Β΄ και Γ΄ τάξη στο βωμό των τελικών ιεροεξεταστών, την παραπέρα καθιέρωση και την ανάπτυξη των φροντιστηρίων και της παραπαιδείας που η ίδια εκσυγχρονιστική τάχα πολιτική θέλησε να πατάξει, και τους εκδοτικούς οίκους να θησαυρίζουν με τα αμφιβόλου ποιότητας σχολικά εγχειρίδια.

Είναι η ακριβή βενζίνη και η χρυσή ντομάτα μόνο που ελαττώνουν το οικογενειακό εισόδημα; Αστεία πράγματα αν σκεφτεί κανείς το τι πληρώνει κανείς για τα βλαστάρια του για να τελειώσουν το αμφιβόλου στοχοθεσίας σχολείο. Αγώνας και χρήμα για να περάσουν σε εξετάσεις που πρακτικά περνούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, ουσιαστικά όχι εισαγωγικές αλλά κατατακτήριες στις διάφορες τριτοβάθμιες σχολές.

Γνωρίζω πολλές αγροτικές οικογένειες που ενώ εισπράττουν για τον κόπο του λαδιού, του τσίπουρου, του κρασιού και της ντομάτας που παράγουν ψίχουλα, αναγκάζονται να πληρώσουν σημαντικά ποσά τόσο για φροντιστήρια όσο και φυσικά πολύ περισσότερα για τις σπουδές των παιδιών τους στην Ελλάδα του... εξωτερικού της Βόρειας Εύβοιας.

Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια δεν ελπίζω ότι και η επόμενη αλλαγή θα δώσει λύση. Όταν με το θεσμό του ωρομισθίου καθηγητή φέτος μπαλώθηκαν χιλιάδες εκπαιδευτικές τρύπες με... αλβανικούς μισθούς και υποαπασχόληση, όταν η κοινωνική αδιαφορία απέναντι στα σχολικά δρώμενα μεγαλώνει, όταν η πίστη στο φροντιστήριο είναι μεγαλύτερη από το δημόσιο σχολείο που "δεν κάνει τίποτα", όταν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια χτυπούν την πόρτα για ακόμα μεγαλύτερες δαπάνες σε βάρος της δωρεάν παιδείας, το δημόσιο σχολείο φαίνεται να εξελίσσεται σε γραφικότητα όπως "το χρυσό ψαλίδι", "σαγματοποιείο", "πεταλωτήριο" και άλλα... ακμάζοντα συναφή. Η συνήθεια της καταστροφής που γίνεται είναι νομίζω πιο μεγάλη ζημιά, από την ίδια την καταστροφή της εκπαίδευσης.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »