Πλησιάζει το καλοκαίρι σε πείσμα των πρατηρίων καυσίμων που θέλουν ακόμα και τώρα να πουλάνε πετρέλαιο για τα καλοριφέρ με τιμές που καθορίζουν ο Μπους και ο Σαρόν.

Η προετοιμασία της φύσης κατακοκκινίζει τον βορειοευβοιώτικο τόπο με παπαρούνες, οι λυπημένοι γαύροι βλέπουν το καταπράσινο τοπίο και βγάζουν καντήλες, οι λυπημένοι πασοκτζήδες βλέπουν ότι τίποτα δεν αλλάζει και ας έχουν άλλοι την κυβέρνηση.

Το πιο καινούργιο είναι η νέα "αισθητική" των παραλιακών τοπίων στις κωμοπόλεις μας που περιμένουν τους Ολυμπιαδόπληκτους Αθηναίους περισσότερο από ποτέ για να βγάλουν κανα φράγκο, εξοπλίζουν την θέα με απίστευτου κάλους κατασκευές που θυμίζουν παραπήγματα αθιγγάνων στην Αμαλιάδα κατά την καρπουζοσυλλογή, αλλά βρίσκονται σε όλα τα παραλιακά πεζοδρόμια, καταλαμβάνοντας τζάμπα ή πολύ φτηνά δημόσια οικόπεδα.

Η βόρεια Εύβοια είναι ακόμα ένας πολύ ωραίος τόπος αλλά χρειάζεται και την συναίνεση. Ο επισκέπτης θέλει να δει την ομορφιά του τόπου, ο κάτοικος θέλει την άνεση στην παραλιακή του βόλτα, ο επαγγελματίας τα θέλει... όλα ιδιαίτερα μέσα στην στενή τουριστική σεζόν. Περπατώντας ας πούμε παραλιακά Λίμνη, Λουτρά Αιδηψού, και αλλού Θάλασσα ακούς και Θάλασσα δεν βλέπεις επειδή τα μαγαζιά έχουν επεκταθεί με οικοδομικές μόνιμες κατασκευές, σόμπες υγραερίου, νάιλον θερμοκήπια και αντιανεμικά, όπως θέλει και όσο θέλει ο καθένας.

Η τοπική αυτοδιοίκηση και τα υπεύθυνα λιμενικά ταμεία σηκώνουν ψηλά τα χέρια μπροστά στην αποφασιστικότητα των επαγγελματιών που δικαιολογούμενοι με το "κοίτα τι κάνει ο δίπλα", επαυξάνουν την αλλαγή του τοπίου από παραθαλάσσιο σε καραγκιοζιλίκι.
Δεν είναι φυσικά πρόβλημά μας να επιβάλουμε το καλό το κακό το ωραίο και το άσχημο. Αυτό έχει να κάνει με την παιδεία του καθενός ξεχωριστά.

Όμως μάλλον έφτασε η εποχή που η αγωνία και οι νόμοι του κέρδους επικρατούν στην στοιχειώδη αισθητική. Τι πειράζει άραγε τους τουρίστες που πίνουν τον καφέ τους και δεν καταλαβαίνουν αν είναι στην Αιδηψό ή στο Σύνταγμα, τι πειράζει που ο πεζός στη Λίμνη περπατά στο δρόμο χειμώνα καλοκαίρι γιατί το πεζοδρόμιο είναι μόνιμα κλειστό.

Τι πειράζει αν και γω ο βολεμένος δημόσιος υπάλληλος κάνω κριτική στην ασυδοσία του επαγγελματία που πραγματικά δεν ξέρει τι του ξημερώνει, αφού κανείς δεν ακούει κανείς δεν αποφασίζει κανείς δεν είναι ικανός να κάνει και να επιβάλλει κάτι.

Έτσι είμαστε φτιαγμένοι σαν Έλληνες, δεν έχουμε ιδιαίτερες διαφορές σαν βορειοευβοιώτες και η μοίρα είναι αυτή: να γίνουμε σιγά σιγά σαν ότι ΔΕΝ μας άρεσε.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »