Τι να ψηφίσω;

Με νύχτες αγρυπνίας και μεγάλη αγωνία περιμένω και αυτές τις εκλογές.

Η επαρχία γεμάτη αγρότες που περιμένουν να πουλήσουν το λάδι, τις ελιές, τα σύκα και θέλουν τρία μεροκάματα για ένα παντελόνι ενώ οι Αθήνα των αεριτζήδων συζητά για το πάρκινγκ έξω από τα μαγαζιά της νύχτας ή το πράσινο τετραγωνικό μέτρο στη λεωφόρο να τα κάνει ο σκύλος πλάι στον ξεπαγιασμένο άνεργο ντόπιο ή μετανάστη.

Στα φανάρια συνωστίζονται παιδάκια με διάφορους δερματικούς χρωματισμούς καταγωγής ή βρώμας που καθαρίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων που περιέχουν άλλα παιδάκια που είτε οδηγούν το αυτοκίνητο που τους πήρε η μαμά ή μοσχοβολάν μυρωδικά προστατευμένα στο πίσω κάθισμα.

Τα παιδάκια της Δρυμώνας, του Αγιου που ξεπαγιάζουν στις στάσεις του ΚΤΕΛ για να πάνε σε μια ώρα σχολείο δεν βλέπουν φανάρια ούτε κανείς ασχολείται μαζί τους.

Μόνο η ελπίδα της οικογένειας να τα μορφώσει να τα στείλει στις διάφορες Αθήνες του κόσμου για να τα εντάξει στις στρατιές των μορφωμένων πια ανέργων που θα ξέρουν ποιόν να ψηφίσουν για να βρούνε δουλειά.

Μια μεγάλη κατολίσθηση στον Καρέα στην Αθήνα χρειάστηκε τρεις ώρες για να καθαρίσει ο κεντρικός δρόμος, ενώ για τις δικές μας κατολισθήσεις χρειάζονται απλά να γίνουν εκλογές για να αποκατασταθεί το οδικό δίκτυο.

Μήπως είναι ο καιρός για την κυβέρνηση της επαρχίας που ενώ πληρώνει και ψηφίζει το ίδιο παίρνει το μικρότερο δυνατό κομμάτι της πίτας;

Ίδια δύναμη έχει η ψήφος μας; Ας γελάσω!

Ίδιος ρόλος του επαρχιώτη βουλευτή που στη βουλή με τσαρούχια και ταγάρι τον παίρνουν σοβαρά μόνο σαν πρόβατο στις ψηφοφορίες, καταναλώνοντας τα χαρτιά των επερωτήσεων που κάνουν την μούρη κρέας στους διάφορους Παχτοθεοδωροτέτοιους.

Ας ψηφίσω τελικά όλους αυτούς που δεν τιμούν το τηλεοπτικό δικομματικό σύστημα της απάτης και των μονομάχων της καρέκλας.

Αυτούς που τουλάχιστον υπάρχουν για να δικαιολογούν ότι η ελευθερία στη σκέψη είναι χρησιμότερη από τον σταυλισμό της δικομματικής εξουσίας.

Αυτούς που δεν θα μου δώσουν με γλείψιμο δουλειά, εργολαβία, εξυπηρέτηση αλλά την δυνατότητα να μη συμμετάσχω στην εξουσία και να αντιδρώ στην φαυλότητά της.

Πιστεύω ότι τα λεγόμενα μικρά κόμματα αξίζουν όσο καμιά άλλη φορά στην κοινοβουλευτική ιστορία μας την συμπάθειά μας και την ψήφο μας.

Η ψήφος στους μικρούς είναι ψήφος ενάντια στον δικομματισμό της ρεμούλας της αλαζονείας της διαπλοκής και της βλακείας.

Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουν και τα μεγάλα κόμματα πιο λαϊκά, πιο ανθρώπινα: να μην τα ψηφίσουμε για να μάθουν να μας παίρνουν και αυτά, όλη την τετραετία στα σοβαρά.!