Η αγωνία της ψήφου και η επανάληψη των λαθών

Με απασχολεί περισσότερο η έννοια του κοψοχέρη παρά του ψηφοφόρου. Αυτός ο καταπληκτικός εκβιασμός ότι πρέπει να ψηφισθεί κάποιο από τα δυό μεγάλα κόμματα για να μη βγει το άλλο περνάει μέσα από κάθε συζήτηση, κάθε τίτλο εφημερίδας κάθε τηλεοπτικό παράθυρο. Γιατί αν δεν ψηφισθεί τι θα γίνει;

Θα έχουμε ακυβερνησία ή την κυβέρνηση του αλλουνού που θα κάνει τα ίδια πράγματα με διαφορετικά πρόσωπα; Θα έχουμε δικομματικούς αντιδίκους με τριάντα τοις εκατό ο καθένας αντί της δι-κομματικής μονοκρατορίας του 49,9 έναντι του 50,1; Και γιατί δεν έχουν δικαίωμα τα μικρά κόμματα να ψηφισθούν; Και ποιος τους υφαρπάζει την ψήφο που τους ανήκει με την ενισχυμένη αναλογική; Και ποια είναι η ασφαλέστερη ψήφος ενάντια στην διαφθορά ή στον καλύτερο έλεγχό της; Μια κυβέρνηση που η αλαζονεία της εξαντλείται με θεαματικά ή και θεατρικά κομματικά μέτρα ή μια κυβέρνηση που θα έχει τον φόβο του πραγματικού κοινοβου-λευτικού ελέγχου που θα την απειλεί με αποκαθήλωση στις κομματικές της ατασθαλίες;
Θα υπήρχε άραγε Πάχτας ή Ανθόπουλος αν το ΠΑΣΟΚ στηριζόταν σε κοινοβουλευτική συναίνεση και όχι σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία;

Θα τολμούσε η ΝΔ να ονειρεύεται την δική της κοινοβουλευτική αυθαιρεσία αν εκ προοιμίου έπρεπε να απλώσει το χέρι σε άλλες πολιτικές δυνάμεις να συνεργασθεί και όχι να αφομοιώνει αμφίβολους Παπαθεμελήδες στην θέση διαφυγόντων Κοντογιαννόπουλων.

Καταλαβαίνουμε ότι την πρόθεση ψήφου την καθοδηγούν πιά τεράστια χρηματοοικονομικά συμφέροντα που δαπανούν ποσά που δεν βλέπουμε ούτε στο όνειρό μας για αυτή η την σχεδιασμένη, γκαιμπελίστικη πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε, απλά για να μπει ο δικός τους άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και να έχουν πρόσβαση στις χρυσές κουτάλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μεγάλων εργολαβιών;

Ο Αιμίλιος Λιάτσος απολύθηκε για μια άστοχη(;;;) ερώτηση στον Πάγκαλο και αποκάλυψε άθελά του την σαπίλα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Εμείς σαν ΜΕΣΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (με κεφαλαία!) έχουμε αδύναμη φωνή σαν κόμμα που παίρνει 2,99%! Μπορεί κάποιος όμως να ακούσει όχι για να τον πείσουμε αλλά για να σκεφθεί.

Δεν είναι η πλειοψηφία που σου δείχνει το καλό και το δίκιο. Ο Αϊνστάιν μόνος του μίλαγε για την σχετικότητα αλλά ανέτρεψε όλες της ιδέες της εποχής του. Ήταν μόνος του αλλά είχε δίκιο!

Η υπερψήφιση των μικρών κομμάτων είναι μονόδρομος όχι μόνο για αυτή την εκλογές αλλά και για όλες της επόμενες.

Δεν θα πέσουμε στην παγίδα της αποκλειστικής ορθόδοξης επιλογής που ορισμένοι περιθωριακοί ηγέτες προωθούν. Ας ψηφίσει ο καθένας ελεύθερα αυτό που πιστεύει. Τότε η ψήφος του θα πάρει αξία έστω και αν είναι η μοναδική.

Η Κική ή η Κοκό δεν είναι η μοναδικές επιλογές μας. Αυτοί που τις έχουν παντρευτεί ας τις ψηφίσουν. Είναι η καλύτερη υπηρεσία όχι να εναλλάξουμε τους μονοκράτορες αλλά να αποκαταστήσουμε την έννοια της δημοκρατίας στον τόπο που την γέννησε κάνοντας δυνατή την φωνή των μικρών κομμάτων. Να αποκαθηλώσουμε την έννοια του δικομματισμού προσφέροντας με την άρνηση ψήφου στα δύο μεγάλα κόμματα την καλύτερη υπηρεσία ακόμα και σε αυτά για να δουν τι σημαίνει να συζητάς να συμφωνείς να υποχωρείς και να μιλάς με πειστικά επιχειρήματα.
Τα λάθη δεν τα κάνουν μόνο αυτοί που κυβερνούν. Τα κάνουν και όσοι ψηφίζουν. Ιδίως οι κοψοχέρηδες!