Τα χωριάτικα

Όλοι οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τον μπάρμπα Κώστα τον Δεβετζόγλου από την Χρόνια. Με την κυλόττα του, και τις καλογυαλισμένες κόκκινες μπότες του. Δραστήριο και ανήσυχο πνεύμα. Βουλευτής - μια ζωή που λένε - στην Εύβοια ο Γιώργος Βογιατζής. όπως συνηθίζεται από τους εθνοπατέρες, πέρασε παραμονές εκλογών από την Χρόνια ο Βογιατζής. Σταμάτησε για τις καθιερωμένες προεκλογικές υποσχέσεις.

Μίλησε στους Χρονιάτες και τους ρώτησε αν ήθελαν τίποτε για το μικρό χωριό τους. ο μπάρμπα Κώστας του είπε: Κύριε Γιώργο. Το χωριό μας το μόνο που έχει ανάγκη είναι το νερό. Το λιγοστό νερό της πηγής που έχουμε δεν αρκεί για τις ανάγκες μας. Μόνο νερό θέλουμε. Με μια γεώτρηση το χωριό μας θα σωθεί.

Ο Βογιατζής υποσχέθηκε ότι αν βοηθήσουν αυτόν και το κόμμα του, θα είχαν σίγουρη την γεώτρηση και το νερό.

Έγιναν οι εκλογές. Ο Βογιατζής Υπουργός και το κόμμα του στην κυβέρνηση. Νερό όμως οι Χρονιάτες το έβλεπαν μόνο το χειμώνα που έβρεχε και στην θάλασσα. Μα ο χρόνος περνάει γρήγορα. Έρχονταν νέες εκλογές. Οι υποψήφιοι πήραν πάλι τους ξεχασμένους δρόμους και χωριά, έχοντας ξανά τσέπες και τσάντες γεμάτες υποσχέσεις. Έφτασε κι ο Βογιατζής ξανά στην Χρόνια. Ο μπαρμπα Κώστας υποδέχτηκε τον υποψήφιο τον προσκάλεσε στο σπίτι του για έναν καφέ. Πήγαν στο σπίτι. Ζήτησε συγνώμη από τον φιλοξενούμενο για να ειδοποιήσει την γυναίκα του, την κυρά Μαρία, να φτιάξει καφέ.

Σε λίγο ήρθε ο καφές και το απαραίτητο ποτήρι νερό. Ήπιε ο υποψήφιος το καφεδάκι του, σήκωσε το ποτήρι ευχήθηκε νίκη και καθώς πήγε να πιεί, πνίξιμο, βήχας, γούρλωσε τα μάτια του, του κόπηκε η ανάσα. Οι παριστάμενοι τα έχασαν. Τι έπαθε ο κυρ Γιώργος; κι όταν καταστάλαξε ο βήχας και σκούπισε τα μάτια του ο κ. Γιώργος είπε: Αυτό δεν είναι νερό είναι σκέτη θάλασσα.

Και ο μπαρμπα Κώστας - που παραγγέλνοντας τον καφέ φρόντισε να γεμίσει και το ποτήρι με θαλασσινό νερό - του είπε: Κύριε Γιώργο, η γεώτρηση που μας κάνατε, πήγε πολύ βαθιά και βρήκε θάλασσα.

Κι ο Βογιατζής για χρόνια φύσαγε και ξεφύσαγε για το χουνέρι που έπαθε.