Στις 6/10/2003 στο reality παιχνίδι της τηλεόρασης του ΑΝΤ1 "Mission" οι παίκτες προσπαθούν να ανακαλύψουν μέσα από το γρίφο εκείνης της εβδομάδας το μέρος όπου θα πραγματοποιούταν η αποστολή τους. Η φράση του γρίφου "τα ιάματα του Θεού" τούς αποπροσανατολίζει, τους έρχονται στο νου "τα ιαματικά" και απαντούν ότι το μέρος που ψάχνουν είναι η "Αιδηψός", με αποτέλεσμα να χάσουν.

Στις 19/9/2003 στις "Διακοπές" της εφημερίδας "Τα Νέα", υπήρχε ένα αφιέρωμα στη Bόρεια Eύβοια, με τίτλο "Γοητευτικές αντιθέσεις", υπογεγραμμένο από τον Κώστα Κατσίγιαννη. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει: "ΑΙΔΗΨΟΣ Δώρο της γης. H Αιδηψός λόγω της ευεργετικής δράσης των ιαματικών πηγών της υπήρξε σημαντικό θέρετρο από την αρχαιότητα. Υπάρχουν εκτεταμένες αναφορές σε κείμενα του Πλούταρχου, του Στράβωνα και άλλων συγγραφέων, ενώ κατά τη μυθολογία ο Ηρακλής μετά τους άθλους του λουζόταν εδώ για να ανακτήσει τις δυνάμεις του. H μοναδικότητα της περιοχής έγκειται στο ότι αναβλύζει εδώ και 3.000 χρόνια ιαματικό θεραπευτικό νερό με ίχνη θεραπευτικού ραδονίου. Σήμερα έπειτα από έτη ερευνών έχει ανακοινωθεί σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια ότι τα ιαματικά νερά της Αιδηψού είναι ιδανικά για πάρα πολλές θεραπείες. Τα θερμομεταλλικά νερά οφείλουν την ύπαρξή τους στην ιδιαίτερη γεωλογική, υδρογεωλογική και τεκτονική δομή, στην ηφαιστειότητα και στη γεωθερμική βαθμίδα της περιοχής τους. H διάρκεια κίνησης του γεωθερμικού νερού στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, κατά τον υδρογεωλογικό κύκλο του, ανέρχεται σε περίπου 20.000 χρόνια, σύμφωνα με την εξέταση του θερμομεταλλικού νερού με τη μέθοδο του άνθρακα C14. (έρευνα K. Γκαραγκούνη, καθηγητή E.M. Πολυτεχνείου).Το γεγονός ότι επισκέφτηκαν την ευλογημένη από τη φύση αυτή περιοχή προσωπικότητες, όπως ο Ελ. Βενιζέλος, K. Παλαμάς, ο Τσώρτσιλ, ο Ωνάσης, η Γκ. Γκάρμπο, η M. Κάλλας και ο Ομάρ Σαρίφ επιβεβαιώνει το ξεχωριστό για τις ιαματικές του θεραπευτικές ιδιότητες νερό".

Στις 21/7/1995 στην εφημερίδα "Έθνος" βρήκαμε άρθρο με τίτλο "Στην πολυπρόσωπη Εύβοια", με την επιμέλεια της Αφροδίτης Καριμάλη. Αντιγράφουμε ένα τμήμα από το κείμενο: "Τα γραφικά χωριά Μια διαφορετική ομορφιά ξεδιπλώνεται από τη βόρεια πλευρά της Εύβοιας. Το Αιγαίο κρύβει τη δική του μαγεία. Εξερευνήστε, πιθαμή προς πιθαμή με αυτοκίνητο ή μηχανή αυτήν την ομορφιά.Ανεβείτε στο βουνό, περάστε από τα γραφικά χωριά και δροσιστείτε κάτω από τα εκατοντάδες πλατάνια που θα συναντήσετε. Πηγαίνετε στο γραφικό χωριό Ροβιές, κάνετε μια βουτιά στην πεντακάθαρη παραλία του. Εν τω μεταξύ, θα σας έχει ανοίξει η όρεξη, γι' αυτό συνεχίστε για τη γραφικότερη κωμόπολη της Εύβοιας: τη Λίμνη. Εκεί οι μυρωδιές θα σας οδηγήσουν στα ταβερνάκια που βρίσκονται στην παραλία.Διαλέξτε για επίλογο της εκδρομής σας την Αιδηψό για έναν καφέ ή για μια απογευματινή βουτιά στα ζεστά νερά της ή ακόμα για ένα μπάνιο στα ξακουστά ιαματικά νερά".

Στις 2/12/1994, από τα "Παρασκήνια" της Ελευθεροτυπίας βρήκαμε ένα περιστατικό που υπογράφεται από τον Χ.Ψ.: "Παρεξήγηση... Τι σχέση μπορεί να έχει ο δήμαρχος της Αιδηψού με τον ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας; Κι όμως... Σε συνέδριο δημάρχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε προ καιρού στην Ισπανία, τα μεγάφωνα αναγγέλλουν ότι "στο βήμα ανεβαίνει αυτή τη στιγμή ο κ. Καραντζής". Η αίθουσα σείστηκε από χειροκροτήματα, η περιέργεια έφθασε στο κατακόρυφο και οι φωτογράφοι άρχισαν ν' ανάβουν τα φλας. Ο δήμαρχος κατάλαβε την... παρεξήγηση και έσπευσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. -Ηρεμήστε, φώναξε. Είμαι ο δήμαρχος Καραντζής, όχι ο κ. Κάρατζιτς! Και όλοι ηρέμησαν...".

Στις 4/7/1999 δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή άρθρο με τίτλο "Η παράδοση συνεχίζεται....". Μεταξύ άλλων, ανέφερε: "Εύβοια Στη Λίμνη Ευβοίας, την όμορφη κωμόπολη ανάμεσα σε Χαλκίδα και Αιδηψό, διοργανώνονται τα "Ελύμνια" που μετρούν 22 χρόνια ζωής, από την 1/7 μέχρι τις 15/8. Θα έχουμε έκθεση παραδοσιακών υφαντών και χειροτεχνημάτων, αθλητικούς αγώνες μπάσκετ, μπιτς βόλεϊ και μάουντεν μπάικ, παράσταση Καραγκιόζη από το θέατρο Σκιών Σπυροπούλου (2-5/8) και στις 4/8 παράσταση του θεάτρου "Πολιτεία" με το έργο του Παπαδιαμάντη "Φόνισσα".

Στις 4/2/2001, ο Αντώνης Κωτίδης, αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ασχολείται με το βιβλίο "O Tempora, O Mores ή Τι είδε η άσπρη γάτα" (εκδόσεις Οδυσσέας), στην εφημερίδα "Το Βήμα". Αντιγράφουμε: "Σατιρικό αστυνομικό μυθιστόρημα, το πρώτο βιβλίο της Μαρίας Χατζημπαγιαντέρη είχε μια εκκίνηση ανάλογα παρωδιακή με το περιεχόμενό του: βγήκε από το βιβλιοδετείο την τελευταία μέρα του 2000 και διεκδικεί την προσοχή μας κατόπιν εορτής. Ο αφηγηματικός ιστός του κειμένου ξετυλίγεται μεθοδικά με τη συγχρονική αφήγηση των γεγονότων που έπονται μιας διπλής ανθρωποκτονίας και την αναδρομική των περιστατικών και καταστάσεων που οδηγούν σ' αυτήν και εκτείνονται στις δεκαετίες του '50, του '60 και του '70. Συγχρονικοί τόποι το χωριό της Χαλκιδικής κοντά στο Ποσείδι και η Θεσσαλονίκη, αναδρομικοί η Αλεξανδρούπολη, η Αιδηψός και η Αθήνα. Το γηραιό ζεύγος Μπρίχνερ, Γερμανοί με μακροχρόνιους δεσμούς με την Ελλάδα και μόνιμοι κάτοικοι της (φανταστικής) Αβύδου Χαλκιδικής, βρίσκεται δολοφονημένο στο σπίτι του, λίγα χιλιόμετρα από το Ποσείδι. Η τοπική Αστυνομία αναλαμβάνει την υπόθεση, με σχεδόν ταυτόχρονη εμπλοκή της ανώτερης αρχής από τη Θεσσαλονίκη, λόγω της διπλωματικής ιδιότητας του Μπρίχνερ και του συνεπαγόμενου ελληνικού και γερμανικού ενδιαφέροντος σε κυβερνητικό επίπεδο. Η Μάχη, στενή φίλη της Μπρίχνερ, σπεύδει για να φροντίσει τα κατάλοιπα του ζεύγους και να πάρει μαζί της την άσπρη γάτα τους, προδήλως τον μόνο αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας. Η ανάμνηση παλαιών βιωμάτων, καταστάσεων και περιστατικών, προοδευτικά αποκαλύπτει στη Μάχη ότι ο φόνος δεν είναι δουλειά των "συνήθων υπόπτων" Αλβανών με σκοπό τη ληστεία, όπως αρχικά νομίζει η Αστυνομία, αλλά κορύφωση καταστάσεων που προκάλεσε το ίδιο το ζεύγος κατά τη μακροχρόνια παραμονή του στην Ελλάδα. Στις καταστάσεις αυτές η Μάχη ανακαλύπτει ότι εμπλέκονται άνθρωποι του συγγενικού της περιβάλλοντος. Ένας έξυπνος αστυνομικός του τοπικού τμήματος, ο Γιάννης, αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει μετά τις πρώτες επιχειρήσεις εντοπισμού των υπόπτων Αλβανών και κατορθώνει με εύστοχους ψυχολογικούς χειρισμούς της ηρωίδας και τη βοήθεια ενός "εξωτερικού συνεργάτη", όπως αποκαλείται ο ντετέκτιβ της ιστορίας, να φτάσει στην αποκάλυψη της αλήθειας. Πρόκειται για μια πυκνά δομημένη πλοκή που ενώ οικοδομείται στον τύπο του κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος έχει προεκτάσεις στον χώρο τόσο της χυμώδους ηθογραφίας όσο και του αστικού δράματος. Στην ουσία η αστυνομική πλοκή, άμεμπτη ειδολογικά, είναι μόνο το πρώτο επίπεδο του έργου, η πρόφαση στην οποία υπόκειται ένας κοινωνιολογικού χαρακτήρα σχολιασμός. Οι χαρακτήρες σχεδιάζονται στην αντιηρωική κλίμακα του καθημερινού, όλοι, από τη Μάχη ως τον αστυνομικό Γιάννη, ενώ με σαφώς παρωδιακό σχήμα δίνονται ο "ντετέκτιβ" και ο προϊστάμενος του τοπικού αστυνομικού τμήματος. Με εξαιρετικό χιούμορ παρουσιάζονται κωμικές καταστάσεις σε συνάρτηση με τη γραφειοκρατική νοοτροπία, τις συμπαθητικά ανθρώπινες και προβλέψιμες αντιδράσεις των αστυνομικών, την υπαλληλική τους μιζέρια, τα επαγγελματικά και ιδιωτικά τους άγχη, τις περιορισμένες τους δυνατότητες. Η εμπλοκή των προσώπων στις αναδρομές που προοδευτικά τα αναδεικνύει σε παράγοντες ενός δράματος με κατάληξη τον φόνο δεν γίνεται εν κενώ, σύμφωνα με τα κρατούντα στην τυπολογία του αστυνομικού μυθιστορήματος. Αντίθετα οι καταστάσεις της μεταπολεμικής κοινωνίας στην Ελλάδα δημιουργούν ένα πλούσιο φόντο, μεστό και συγκινητικά ταυτίσιμο με την πραγματικότητα, χωρίς συναισθηματική ρητορεία. Η γλώσσα είναι αβίαστα ρέουσα με έναν ελεγχόμενο εκλεκτικισμό καθαρευουσιάνικων στοιχείων τα οποία άλλοτε ανακαλούν την πρόζα υπηρεσιακών "αναφορών" μιας παλαιότερης εποχής (εκείνης των αναδρομών) και άλλοτε με καυστικό χιούμορ παρωδούν την περί διά γραμμάτου έκφραση της ξύλινης γλώσσας με την οποία εκπαιδεύεται ο Έλληνας από το γυμνάσιο ως το πτυχίο χωρίς να μπορεί να απαλλαγεί εύκολα από αυτήν.Το Ο Tempora, Ο Mores διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που προοιωνίζονται μια θέση στους καταλόγους των ευπωλήτων. Έχει όμως και κάτι παραπάνω, που γι' αυτό κυρίως το συστήνω: τη βαθιά ηθική στάση της συγγραφέως, η οποία χωρίς να ηθικολογεί, χωρίς να χαράσσει πρότυπα δικαιωμένου βίου ή να παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της φιλοτεχνεί μια αφήγηση που διαβάζεται από την αρχή ως το τέλος μονορούφι".

ΠΑΝΟΣ Δ. ΓΚΕΛΕΜΕΡΗΣ ([email protected])

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »