Κάνοντας μια αναδρομή πίσω στο χρόνο θα δούμε ότι το κράτος εφάρμοσε διάφορες τακτικές στη παιδεία που έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξη του ολοήμερου σχολείου. Εκεί γύρω στη δεκαετία του `50 τα σχολεία λειτουργούσαν πρωί και απόγευμα όπου τότε γινόταν μαθήματα μουσικής, χειροτεχνίας, ιχνογραφίας, καλλιγραφίας και γυμναστικής. Στη δεκαετία του `60 δημιουργήθηκαν τα σχολικά συσσίτια όπου οι μαθητές έτρωγαν πρωινό και μεσημεριανό στο σχολείο με έξοδα του κράτους. Το 1986 λειτούργησαν για πρώτη φορά τα Προγράμματα Δημιουργικής Απασχόλησης (Π.Δ.Α) που είχαν σαν στόχο την φύλαξη των παιδιών μετά το σχολείο και την ενασχόληση τους με δημιουργικές δραστηριότητες. Ο θεσμός του Π.Δ.Α είχε μεγάλη ανταπόκριση στους εργαζομένους πράγμα που οδήγησε αργά και σταθερά στο θεσμό του ολοήμερου σχολείου. Σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΠΘ έχουμε την ίδρυση ολοήμερου σχολείου ως εξής: