"Αυτή η πόλη είναι δική μου δεν θα την κάψεις"

Ο Λαογράφος Δημήτρης Αποστόλου προλογίζοντας την χορωδία του Διστόμου, στην διάρκεια των Ελυμνίων αναφέρθηκε στην σχέση μεταξύ της Λίμνης και του Διστόμου.

Απρόβλεπτος ο Δημήτρης κατέπληξε με την αναφορά του, συγκινώντας τους παραβρισκόμενους από την Λίμνη και το Δίστομο.

Η Β.Ε. θεωρεί σημαντική αυτή την αναφορά στα δύσκολα κατοχικά χρόνια και την παραθέτει αυτούσια.

Λίμνη - Δίστομο. Δυο ηρωϊκές πόλεις, στα ζοφερά χρόνια της Γερμανικής Κατοχής - και το ίδιο - στα ηρωϊκά και μαρτυρικά χρόνια της Εθνικής Αντίστασης.

Δίστομο: Ένα όνομα πόλης που παγκοσμίως συμβολίζει την μαρτυρική θυσία αφού Δίστομο, Καλάβρυτα, Καισαριανή, Χαϊδάρι αποτέλεσαν την ηρωϊκή τετράδα του κατοχικού μαρτυρίου...
Αλήθεια σκεφτήκατε τι μας ενώνει με το Δίστομο;

Δίστομο: 10 Ιουνίου 1944: 60 τεθωρακισμένα των φοβερών ΕΣ - ΕΣ, μια φάλαγγα οπλισμένου στρατού με όλμους και πολυβόλα, εισβάλει στην πόλη (όση περίπου και η Λίμνη). Μακάρι να ήταν τα πολυβόλα και οι όλμοι... Ατυχώς για τους άμοιρους Διστομιώτες, δούλεψαν τα μαχαίρια και οι ξιφολόγχες.

Επικεφαλής αυτής της φασιστικής φάλαγγας ήταν οι χασάπηδες:
Ο ταγματάρχης Ρίκερτ, οι λοχαγοί Κόπφνερ και Φλάμπελ, ο υπολοχαγός ο σφαγέας Χαϊτζ Ζαμπελ (των ΕΣ - ΕΣ), ο ανθυπολοχαγός Καρλλ Πααρ (της Γκεστάπο) και ο παρανοϊκός και έκφυλος λοχίας Γουιλ Γιανς.
Δεν άφησαν - όχι πέτρα στην πέτρα - αλλά ψυχή ζώσα στο χωριό. 250 νεκροί, 29 μωρά (στις αγκαλιές των μητέρων τους, 45 παιδιά, 42 ηλικιωμένοι (του παπά του έχυσαν με τις ξιφολόγχες τα μάτια). Ένας πατέρας, που γλίτωσε είπε για το αγόρι του: δεν με πειράζει που πέθανε, αλλά το μαρτύριο που τράβηξε μπροστά μου. Του σχίζανε του μικρού με μαχαίρι το δέρμα και το γδέρνανε ζωντανό τραβώντας τις πέτσες. Τα λέω όλα αυτά, τα τραγικά και μακάβρια απόψε, γιατί θέλω να ενώσω το μαρτυρικό Δίστομο με την ηρωϊκή Λίμνη. Και αυτό γιατί η ίδια εγκληματική ομάδα φονιάδων των φασιστών ΕΣ - ΕΣ έλαβε διαταγή αμέσως μετά το Δίστομο να επιδράμει κατά της Λίμνης. Γιατί η Λίμνη ήταν μεγάλη ανταρτομάνα. Ήταν η πατρίδα της Λέλας Καραγιάννη που την κατακρεούργησαν μαρτυρικά λίγο μετά το Δίστομο και την εκτέλεσαν στο Χαϊδάρι. Ήταν η πατρίδα του αρχιοργανωτή και αρχηγέτη της Εθνικής Αντίστασης Κώστα Καραγιώργη...

Ήταν η πατρίδα του πρωτοπαλλήκαρου της Εθνικής Αντίστασης Κώστα Γαμβέτα. Και τόσων άλλων αγωνιστών. Ωστόσο ο εγκληματικός σκοπός των σφαγέων του Διστόμου δεν επιτεύχθηκε στην Λίμνη. Το ομολόγησε ο ίδιος ο Διοικητής της Γερμανικής φάλαγγας στους πρώτους παράγοντες του τόπου. Μια σκιά γυναικείας μορφής κι ένα αέρινο χέρι τους σταμάτησε για πρώτη φορά στην "Παναγιά". Κι ύστερα σαν αντίκρισαν τη Λίμνη απ' τον Αγιο Χριστόδουλο, ξανά η ίδια σκιά και το ίδιο χέρι τους έβαλε φραγμό λέγοντας, στο υποσυνείδητο του Διοικητού: "Αυτή η πόλη είναι δική μου δεν θα την πειράξετε..". έκαναν και εδώ φοβερό μπλόκο τύλιξαν γύρω από την πόλη συρματοπλέγματα. Όμως η φωνή της γυναικείας σκιάς - Παναγίας Λιμνιάς - βασανιστικά ηχούσε επίμονα στο μυαλό του Διοικητή: "αυτή η πόλη είναι δική μου δεν θα την κάψεις".