Θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί την συνύπαρξη ανθρώπων σε μια κοινωνία που να μην διέπεται από νόμους. Ασφαλώς και το μυαλό όλων μας πηγαίνει εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πίσω, στην προϊστορική εποχή, όταν μεταξύ των ανθρώπων επικρατούσε ο νόμος του ισχυρότερου. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο και δημιουργήθηκε η ιδέα της θέσπισης νόμων, οι οποίοι επέφεραν κάποιους περιορισμούς σε ορισμένες πράξεις των ανθρώπων, με σκοπό βέβαια όχι να περιορίσουν την ελευθερία των ανθρώπων αλλά να την προστατεύσουν. Σ' αυτή την προσπάθεια επιβολής των νόμων και της τάξης, συμβάλλει από πολύ παλιά και ο θεσμός της Αστυνομίας. Στην αρχαία Ελλάδα και στην Σπάρτη, στην εποχή του Λυκούργου (νομοθέτη της Σπάρτης), αστυνομικά καθήκοντα ασκούσαν οι έφοροι, στην Αθήνα οι Αστυνόμοι και οι Αγρονόμοι και στην Ρώμη οι Πολίαρχοι και αιώνες αργότερα, μετά την επανάσταση του 1821, αστυνομική υπηρεσία ασκούσαν οι έπαρχοι και κατόπιν οι Δημοτικοί Αρχοντες.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι αυτός ο θεσμός προϋπήρχε, με σκοπό βέβαια την εξασφάλιση της δημόσιας τάξης, που έχει ως στόχο την αρμονική συμβίωση των πολιτών και την εξέλιξη της κοινωνίας. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνιούνται και κάποιες φορές στην ιστορία, που ο ρόλος της Αστυνομίας δεν ήταν καθόλου θεμιτός. Όμως πρέπει να αναγνωριστεί ότι το φταίξιμο δεν ήταν απόλυτα δικό της, δεδομένου ότι είναι ένας κρίκος μίας αλυσίδας που στην κορυφή βρίσκεται η εκάστοτε εξουσία, η οποία, εκμεταλλευόμενη την δύναμή της, χρησιμοποίησε αρκετές φορές την Αστυνομία για την εκπλήρωση σκοπών με αρνητικά αποτελέσματα για την κοινωνία.
Ας μην ξεχνάμε τον εμφύλιο και τη Δικτατορία στην χώρα μας. Οι συνθήκες εργασίας των αστυνομικών τότε ήταν σκληρές, καταπιεστικές, με αποτέλεσμα τον εκμηδενισμό της προσωπικότητας των ατόμων. Το πρόσωπο που έβγαζε ο ένστολος προς την κοινωνία ήταν αυτό του απάνθρωπου, του βασανιστή, του στενοκέφαλου και του πορωμένου. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που δεν τα έχουν ξεπεράσει αυτά και συνεχίζουν να τα αφορίζουν και αυτό είναι λογικό, όπως λογικό είναι ότι η κοινωνία μας διέπεται από διάφορες αντιλήψεις. Όμως είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο ρόλος του αστυνομικού σήμερα, που προσπαθεί να εκσυγχρονισθεί μέσα σε μία χώρα πνιγμένη από ταμπού, προκαταλήψεις και περιφρόνηση, έχει και αυτός διαφοροποιηθεί με την πάροδο των χρόνων.
Η ενοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας, η εισαγωγή στις αστυνομικές σχολές, αποφοίτων Λυκείου πρώτα και τώρα πλήρως αξιοκρατικά με την είσοδο δια μέσου των πανελληνίων εξετάσεων, ο εκσυγχρονισμός του υλικοτεχνικού εξοπλισμού του προσωπικού, η επαγγελματική του κατάρτιση, ο τερματισμός των άσκοπων και αναίτιων μεταθέσεων με την θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων στις μεταθέσεις, η ανερχόμενη δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος και οι επιτυχίες αυτού, πράγματα που κάποτε θεωρούνταν όνειρο θερινής νυκτός, τέλος η καθημερινή πάλη ενάντια στην αλματώδη αύξηση της εγκληματικότητας με σκοπό την προστασία της ζωής και των άλλων αγαθών του πολίτη (οι αρκετοί νεκροί αστυνομικοί τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας και η εξάρθρωση της 17 Ν το πιστοποιούν αυτό), αυτά τα σημαντικά γεγονότα δείχνουν ότι αλλάζουν τα πράγματα προς το καλλίτερο. Βέβαια χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ουσιαστική ενίσχυση των αστυνομικών υπηρεσιών της επαρχίας, καθόσον εκεί υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή. Καλό είναι να γνωρίζουμε όλοι μας, ότι βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και χρειάζονται ακόμα μεγάλα βήματα προόδου, προκειμένου να φθάσουμε την υποδομή της αστυνομίας των πιο ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης. Επίσης σημαντικό για όλους μας, είναι η αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισης ορισμένων συνανθρώπων μας προς το πρόσωπο του σημερινού αστυνομικού, καθώς και η ενίσχυση της μεγάλης προσπάθειας που καταβάλλεται προκειμένου να φοράει την στολή του αστυνομικού, ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με δημοκρατικά ιδεώδη και όχι ένα άβουλο, άψυχο και άτολμο όν που απλώς του φόρεσαν μία στολή εξουσίας. Δυστυχώς κάποιοι που έχουν την εκτελεστική εξουσία στα χέρια τους εμμένουν στην απαξιωτική συμπεριφορά έναντι των αστυνομικών. Όλοι αυτοί θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι οι περισσότεροι επίορκοι αστυνομικοί τιμωρούνται πλέον και ότι επιτέλους σε όλους τους κλάδους της δημόσιας ζωής υπάρχουν επίορκοι. Σημασία δεν έχει το πόσοι είναι, αλλά εάν η προσπάθεια που γίνεται για να περιοριστούν, έως να εξαλειφθούν, είναι επαρκής. Σ` αυτό επάνω πρέπει να εστιασθεί η προσπάθεια όλων. Γιατί το μέλλον πρέπει να βρει έτοιμη την χώρα μας στις νέες προκλήσεις και την ζωή μας καλλίτερη και αυτό θα γίνει όταν η κοινωνία μας οργανωθεί με αμοιβαία συνεργασία, προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι κίνδυνοι και έτσι να υπάρξει δημόσια ασφάλεια.
Είναι σημαντικό να προαχθούν σε όλους τους τομείς οι πνευματικές και ηθικές δυνάμεις και αυτό Θα γίνει με την ομαλή λειτουργία όλων των κοινωνικών τάξεων, που επιβάλλει σεβασμό στο σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.
Πιστεύω, πως είμαστε αρκετοί αυτοί που ελπίζουμε στην αρμονική συνεργασία αστυνομικού και πολίτη στην χώρα μας, καθόσον βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια, ώστε ο ρόλος του αστυνομικού να είναι καθαρά η συνεργασία στην επιβολή των νόμων, η τήρηση της τάξης και πάνω από όλα η προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη.
Ο αστυνομικός του σήμερα εκτελεί λειτούργημα και εάν αυτό γίνει κατανοητό από όλους μας, τότε Θα μπορούμε να αισιοδοξούμε για μία καλλίτερη αστυνομία με πιο αξιόλογη, αξιόπιστη και αποτελεσματική δράση κατά του εγκλήματος.