Παρατηρούμε εδώ και κάποια χρόνια μια "λιμνάζουσα κατάσταση" σε ότι αφορά την μετεξέλιξη της Αιδηψού σε πρότυπο ευρωπαϊκό κέντρο ιαματικού και παραθεριστικού τουρισμού. Και δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που διαφωνεί με αυτό τον στόχο. Δεν πρέπει ένα δώρο της φύσης, όπως είναι οι ιαματικές πηγές, να το μετατρέψουμε σε μια ιδιότυπη... κατάρα και να γίνει η Αιδηψός μια "πόλη αποκλειστικά της τρίτης ηλικίας".

Αντίθετα, μπορεί να γίνει συνώνυμο των κάθε είδους διακοπών, αλλά και της ποιότητας της ζωής στη Λουτρόπολη και στα χωριά της."Τηλεγραφικά" λόγω του περιορισμένου χώρου της εφημερίδας τα αναγκαία βήματα προς αυτή την κατεύθυνση είναι: Κατασκευή αεροδρομίου: Δεν νοείται πόλη που φιλοδοξεί να γίνει ένα ευρωπαϊκό ή διεθνές κέντρο λουτροθεραπείας και παραθερισμού όπως ήταν την εποχή του Πλουτάρχου, όταν ο κόσμος μετακινείτο ακόμη με βάρκες και άλογα να μην διαθέτει σήμερα ένα σύγχρονο αεροδρόμιο.
Περιφερειακός δρόμος: Εξυπηρετεί την γρήγορη συγκοινωνία, μην δυσχεραίνοντας ταυ-τόχρονα τη ζωή των κατοίκων.

Αρτιο αποχετευτικό δίκτυο: Απαράδεκτο το φαινόμενο να αδειάζουμε βόθρους στο ζενίθ της τουριστικής σεζόν. Το... άρωμα μένει αρνητικά αξέχαστο στον τουρίστα.

Δημιουργία Πανεπιστημιακής Σχολής Ρευματολογίας, ή Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων: Αφενός η Αιδηψός δικαιούται μια τέτοια σχολή και αφετέρου η δημιουργία της θα δώσει ζωή στην πόλη και το χειμώνα.

Κατασκευή, ή μετατροπή υπάρχοντος κτιρίου σε αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο: Σώζονται τα ερείπια δύο λουτήρων του Σύλλα, ενώ βρέθηκαν και πολλά βάθρα ανδριάντων επισήμων επισκεπτών καθώς και αγγεία που τα χρησιμοποιούσαν σαν μυροδοχεία στα αρχαία Βαλανεία. Ακόμα υπάρχουν λείψανα Ρωμαϊκών λουτρών. Επίσης άγαλμα του Αντίνοου ευνοούμενου του αυτοκράτορα Αδριανού (117-158 μ.Χ.) και άγαλμα πιθα-νώς της αυτοκράτειρας Ιουλίας Δόμνας, γυναίκας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτήμου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.), βρέθηκαν στην Αιδηψό σε Ρωμαϊκό Βαλανείο. Τα παραπάνω αγάλματα φυλάσσονται στο Μουσείο Χαλκίδας και πρέπει να ζητηθούν και να επιστρέψουν στον τόπο τους.

Αρχιτεκτονικό και ρυμοτομικό σχέδιο πλούσιο σε κοινό χώρο: Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα πιο κοινωνικά προγραμματισμένο ρυμοτομικό σχέδιο, που δεν θα ενδίδει στο ατομικό συμφέρον, με περισσότερο ελεύθερο χώρο και μια ή δυο πλατείες ακόμα. Αν ήδη υπήρχε ένα τέτοιο σχέδιο, θα μπορούσε να κρατήσει ένα μεγάλο ποσοστό της ιστορίας του τόπου μας.

Να προστατευθεί ο ιστορικός θερμοπόταμος: Πρέπει να παραδοθεί στο κοινό σαν ένα δημιούργημα της φύσης. Και τέλος, η Αιδηψός πρέπει να γίνει πόλος έλξης για προσωπικότητες του επιστημονικού, πολιτικού, εφοπλιστικού και καλλιτεχνικού κόσμου, αλλά και για τους νέους. Είναι τουλάχιστον απογοητευτικό να σκέφτεται κάποιος ότι η Αιδηψός φιλοξενούσε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα προσωπικότητες όπως τον Ωνάση, τη Γκρέτα Γκάρμπο, τη Μαρία Κάλλας, ή την Εσκενάζυ και στη σύγχρονη εποχή να μπορεί να τραβάει κοντά της μόνο τριτοκλασάτους ηθοποιούς με λογική "είμαστε μπουλούκι και πάμε να τα πάρουμε από τους επαρχιώτες". Και βέβαια, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει κάτι ώστε και οι νέοι να έχουν διεξόδους ψυχαγωγίας και διασκέδασης (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί συγχέουμε αυτές τις δυο έννοιες), χωρίς παράλληλα να ενοχλούνται οι ηλικιωμένοι.

του Πάνου Δ.Γκελεμέρη
e-mail: [email protected]

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »