Φίλοι αυτού του ευλογημένου τόπου.

Μήπως έφτασε η ώρα του αναλογισμού; Μήπως έφτασε πλέον η ώρα να σταματήσει αυτή η ακατάσχετη αιμορραγία της υπαίθρου μας; Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα και οι άλλες μεγαλουπόλεις. Ελλάδα είναι όλη η επικράτεια που έχει δυστυχώς σχεδόν εγκαταλειφθεί στο έλεος, του θεού. Κωμοπόλεις μαραζώνουν, μικρά χωριά ερημώνουν, σχολεία κλείνουν και οι νέοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα πατρογονικά τους εδάφη για σπουδές και εξεύρεση εργασίας. Οι θέσεις εργασίας μειώνονται. Ο τουρισμός έχει χρονικές αυξομειώσεις. Η γεωργία και η κτηνοτροφία με τις απέραντες δυσκολίες και λόγω των αλλοπρόσαλλων τωρινών καιρικών φαινομένων δεν είναι και στις πρώτες προτιμήσεις! των νέων ανθρώπων. Ο πληθυσμός στην επαρχία συρρικνώνεται επικίνδυνα και αντίθετα συσσωρεύεται στα αστικά κέντρα. "Ήδη η πρωτεύουσα της Ελλάδος είναι μία πόλη πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων με τα πολύ γνωστά σε όλους προβλήματα. της (νέφος, κυκλοφοριακό κ.λ.π). Το 1996 εγώ και η οικογένεια μου πήραμε την απόφαση να εγκατασταθούμε στην επαρχία., περιμένοντας να έχουν γίνει βήματα προόδου για την περιφέρεια. Δυστυχώς συνειδητοποιήσαμε ότι παρότι πλησιάζουμε το 2004 τα βήματα έχουν ρυθμούς χελώνας. Ζω στη Β.Εύβοια, συγκεκριμένα στην Ιστιαία, 130 χιλιόμετρα από τη πρωτεύουσα του Νομού και αισθάνομαι, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, την εγκατάλειψη. 2,5 ώρες από την Αθήνα και με ένα οδικό δίκτυο άκρως προβληματικό, ιδιαίτερα τους χειμερινούς, μήνες, που η κάθε μετακίνησή μας είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Μια περιοχή πλούσια σε φυσική ομορφιά που εζαιτίας αυτού τον προβλήματος μένει ανεκμετάλλευτη. Το θέμα της υγείας είναι πανελλαδικά ένα μεγάλο ζήτημα πως θα μπορούσε κι εδώ να μην είναι. 'Όταν για περίπου 25.000 κατοίκους (Βασιλικά Δήμου Αρτεμισίου έως, Ηλια Δήμου Αιδηψού) υπάρχει ένα Κέντρο Υγείας στην Ιστιαία που έχει ελλείψεις σε ιατρικό νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς και σε υλικό και που έχει στην αρμοδιότητα του την εποπτεία της υγείας αυτών των ανθρώπων. Το πρόβλημα οξύνεται ιδιαίτερα το καλοκαίρι λόγω της αυξημένης τουριστικής κίνησης στη λουτρόπολη της Αιδηψού, οπότε και αυξάνεται ο πληθυσμός της περιοχής. Η μόνη ελπίδα σε μας εδώ προς το παρόν, είναι να μη συμβεί κάτι σοβαρό γιατί ουδείς γνωρίζει με βεβαιότητα ποια θα είναι η κατάληξή του. Πιστεύω πως άμεση προτεραιότητα των τοπικών αρχών θα πρέπει να είναι η λειτουργία ενός καλώς επανδρωμένου Νοσοκομείου στην Ιστιαία. Η πολιτιστική και αθλητική ανάπτυξη της περιοχής χωλαίνει. Στερούμαστε παντελώς κινηματογράφων, θεάτρων και εκσυγχρονισμένων γηπέδων, κολυμβητηρίων και άλλων χώρων που θα μπορούν οι νέοι άνθρωποι της περιοχής να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους και να γυμνάσουν το σώμα τους και που θα τους αποτρέψουν κατά κάποιο τρόπο από άλλες ασχολίες επιβλαβείς για την υγεία τους (τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά). Μέσα σε όλες αυτές τις δυσκολίες μεγαλώνουμε εμείς και τα παιδιά μας σκεπτόμενοι πόσο πιο βολική θα ήταν η ζωή μας αν αυτοί που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους έδιναν την απαραίτητη ώθηση στην αναζωογόνηση της επαρχίας και στην ανάπτυξη της ιδέας της αποκέντρωσης. Διότι κύριοι και κυρίες δεν αρκεί μόνο η αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκες ή ακόμα και η ανάγκη για πιο ανθρώπινους ρυθμούς διαβίωσης. Η επαρχία χρειάζεται έργα πνοής. Περισσότερα από τον νομό Αττικής εκεί που έχετε εστιάσει δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής σας. Έχω μια ελπίδα μέσα μου πως αν βοηθήσουμε όλοι μας θα σταματήσει η αστυφιλία και θα επιστρέψει η ζωή στις απομακρυσμένες κωμοπόλεις και τα χωριά μας, εκεί που χτυπάει η καρδιά της χώρας μας, αναβιώνοντας έτσι ήθη, έθιμα και παραδόσεις που χάνονται με τον καιρό κι έχουν άμεση σχέση με την πολιτιστική μας ταυτότητα.

Νικόλαος Γεωργόπουλος,
Μέλος Δ. Σ Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ευβοίας