Χαμογελάστε παρακαλώ

"O TEMPΟRA O MORES" Ω! καιροί, Ω! ήθη" έλεγαν οι αρχαίοι Λατίνοι.

Αλήθεια πως επαναλαμβάνετε η ιστορία; Πολλές φορές με τόση ακρίβεια που απορεί ο καθείς, αν είναι σε "φωτοκόπιες".

Αυτοκρατορίες πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν δυστυχώς, που θα διψούν για εξουσία, χρήμα και παντοκρατορία.

Λαοί πάντα θα υπάρχουν που θα υποδουλώνονται, θα σκλαβώνονται, θα κατακρεουργούνται, στο όνομα μιας "αυτοκρατορίας".

Πόλεμοι υπήρχαν και δυστυχώς θα υπάρχουν όσο θα υπάρχουν "αυτοκρατορίες".

Αλλάζουν τα ονόματα και οι πρωταγωνιστές αλλά η ουσία μένει η ίδια. Κάποιοι θέλουν τη δύναμη και τον πλούτο αυτού του πλανήτη δικό τους.

Με τις απαισιόδοξες και θλιβερές αυτές σκέψεις στο μυαλό μου, στήνω την φωτογραφική μου μηχανή, για να φωτογραφίσω τον έναστρο ουρανό. Εστιάζω στην ζώνη του Ωρίων, είναι ο αγαπημένος μου αστερισμός, και ξαφνικά πετάγομαι πίσω και κοκαλώνω σαν να με χτύπησε κάτι. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι είδα. Όταν το μυαλό μου αρχίζει πάλι να λειτουργεί συνειδητοποιώ ότι είδα ένα μικρό πράσινο ανθρωπάκι με κατσαρές κεραίες να μου χαμογελά.

Τολμώ να πλησιάσω ξανά τον φακό και ξανακοιτώ. Το ανθρωπάκι είναι ακόμα εκεί. Τολμώ να το ρωτήσω, όχι ποιος είναι και πως βρέθηκε εκεί αλλά γιατί χαμογελά.

Η απάντηση του με αποσβολώνει. "Μα εσύ δεν συνιστάς να χαμογελούμε πάντα, γιατί το γέλιο μακραίνει τη ζωή;" Μα, του λέω, εγώ γράφω σε μια μικρή τοπική εφημερίδα. "Α, μου λέει, εμείς είμαστε ενημερωμένοι για ο,τι γράφει ο διαγαλαξιακός τύπος". Το στόμα μου έχει μείνει ορθάνοιχτο, τα μάτια μου κοκαλωμένα και τα αυτιά μου δεν πιστεύουν ότι ακούν. " Η Β. Εύβοια στον διαγαλαξιακό τύπο απίστευτο!!". Ναι αλλά γιατί γελάς το ξαναρωτώ αφού πια έχω χάσει κάθε συνειρμό και λογική σκέψη. " Μόνο να χαμογελά μπορεί κανείς με αυτά που βλέπει στον πλανήτη σας". Ξαφνικά η αδρεναλίνη μου ανεβαίνει η σκέψη μου ξυπνά και αρχίζω έναν καταιγισμό ερωτήσεων, Πως σας φαίνετε ο πλανήτης μας; Υπάρχει ζωή έξω από αυτόν; Γιατί δεν έχουμε επικοινωνία; Εσείς έχετε πλανήτη; Τι κάνετε για να ζείτε αρμονικά; Έχετε πολέμους στον δικό σας πλανήτη;.. .Μπορείτε να κάνετε κάτι για να μας ταρακουνήσετε;

Η ανάσα μου κόπηκε από τη μονοκόμματη ροή των ερωτήσεων μου.

Τόσο είχα παθιαστεί που δεν κοιτούσα τον φακό. Όταν ξανακοίταξα είδα μόνο την ζώνη του Ωρίων. Ε..μικρό πράσινο ανθρωπάκι που είσαι; Δεν μου απάντησες; Γιατί έφυγες; Ήθελα απαντήσεις. Γιατί... γιατί... γιατί...

Θα κρυώσεις σήκω. Κοιμήθηκες μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο. Πάλι φωτογράφιζες τα αστέρια;

Όνειρο ήταν; Μήπως το μικρό πράσινο ανθρωπάκι ήταν η ενδόμυχη επιθυμία μου να πάρω απαντήσεις σε ότι με απασχολεί; Το μυαλό μου είχε θολώσει.

-Γιατί με ξύπνησες θα έπαιρνα τις απαντήσεις.

-Για ποιες απαντήσεις μου μιλάς; Έκανες τίποτα εξετάσεις;

-Όχι... τις απαντήσεις.. .δεν ξέρω... είδα ένα... άσε καλύτερα.

Συνεχίζω να φωτογραφίζω για αρκετή ώρα ελπίζοντας να βρω σε μια άκρη του φακού μου το μικρό πράσινο ανθρωπάκι να μου χαμογελά.

-Χαμογελάστε γιατί έρχεται το Πάσχα που πλημμυρίζει τις καρδιές μας ευωδιές κατάνυξης και αδελφοσύνης.

-Μη χαμογελάτε γιατί το πασχαλινό τραπέζι προβλέπετε να αιωρείται στα ύψη και εμείς να πηδάμε για κανένα μεζεδάκι.

-Χαμογελάστε γιατί σιγά σιγά θα πετάξουμε τα βαριά ρούχα και μαζί θα αλαφρώσει και η ψυχή μας από τις ευωδιές του Απρίλη.

-Μη χαμογελάτε γιατί θα σας φύγει όλο το δώρο και ο προϋπολογισμός του μήνα στον καινούργιο ρουχισμό της οικογένειας και στα αδεξίμια.

-Χαμογελαστέ γιατί η εποχή αυτή ευνοεί τις ονειροπολήσεις και τα όνειρα έστω κι αν είναι μικρά πράσινα ανθρωπάκια με κατσαρές κεραίες.

-Μη χαμογελάτε γιατί τα περισσότερα όνειρα μας κοστίζουν ακριβά.

Ως την επόμενη συνάντηση μας κάντε οπωσδήποτε έναν περίπατο στην εξοχή, αναπνεύστε βαθιά τα αρώματα της γης, ονειροπολήστε και χαμογελάστε.

Να χαμογελάτε αρκετά όλη τη μέρα ακόμα και την ώρα που θα πάτε για ύπνο και που ξέρετε ίσως εσάς στα όνειρα σας, σας δώσει απαντήσεις ένα μικρό πράσινο ανθρωπάκι.