Ο Χότζας και εμείς (...ή εμείς ο Χότζας)

Όταν ο Χότζας διαμαρτυρήθηκε στο αφεντικό του για την στενότητα της καλύβας του που τον είχε παραχωρήσει να ζει, αυτός τότε του είπε "έτσι είσαι;" και έβαλε μέσα στη καλύβα και τις κότες. Όταν ξαναδιαμαρτυρήθηκε τότε αυτός του έβαλε μέ-σα και το γαϊδούρι και όταν ξανά-ξαναδιαμαρτυρήθηκε τότε του έβαλε μέσα και το βόδι!

Έπιασε τότε το αφεντικό του ο Χότζας γλείψιμο του έβγαλε αυτός τις κότες, ξαναέγλειψε του έβγαλε το γαϊδούρι και στο τέλος, αφού τον ψήφισε στις εκλογές τότε του έβγαλε και το βόδι.

Ο Χότζας τότε ανακουφισμένος ευχαρίστησε το αφεντικό του για την πρωτοφανή άνεση που του παρείχε η καλύβα του.

Όταν οι δήμοι της Βόρειας Εύβοιας απαιτούσαν την διάνοιξη του παραλιακού δρόμου Λίμνης -Πολιτικών πριν από 4-5 χρόνια δεν μπορούσαν να φανταστούν την σημερινή κατάσταση. Μια εναλλακτική λύση που σε προεκλογικά μπαλκόνια δημιούργησε πλαστούς καλούς και κακούς, ξήλωσε περιφερειάρχες και νομαρχιακές επιτροπές, και ξεχάστηκε μιας και ποτέ δεν νοιάστηκε για αυτό το δρόμο κανείς πραγματικά.

Τώρα έχουμε χάσει το σύνολο του οδικού δικτύου της Βόρειας Εύβοιας, παρακαλάμε να έρθει μια μπουλντόζα να κάνει την πρώην άσφαλτο, έστω και βατό χωματόδρομο και ελπίζουμε στα ψίχουλα που θα περισσέψουν από την ματαιότητα ματαιοτήτων 2004 Γιάννα Αγγελοπούλου να αποχτήσουμε πάλι έστω και την πρώτη μας καλύβα.

Υπάρχει ακόμα και το ότι αδύναμοι μπροστά στη φύση χτίζουμε παλάτια, φτιάχνουμε δρόμους και βασίλεια αγνοώντας το πρόσκαιρο, αγνοώντας ότι μια κάνουμε λιτανείες την μια να βρέξει και άλλη να μη βρέξει, ότι ο κόσμος που ζούμε μας παρέχει μια κα-λύβα που πρέπει να σεβόμαστε και οποιαδήποτε επέμβαση σε αυτή πρέπει να γίνεται με σκέψη και προσοχή.

Επειδή όμως πιο σημαντικό από το ίδιο πρόβλημα παραμένει η λύση του, η κεντρική εξουσία, η νομαρχιακή και τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να δείξουν εκείνο το παράστημα που θα βγάλει τον τόπο από την καταστροφή. Όχι για να θεσμοθετηθεί σαν το αφεντικό του Χότζα αλλά για να αποδείξη την ικανότητα ή την ανικανότητα που έχει στα δύσκολα.

Ο κόσμος μπορεί να ζήσει και.. περπατώντας αλλά που θα πάει, σιγά-σιγά αρχίζει και σκέφτεται περισσότερο..