Σκέψεις για Βορρά

Το σημαντικότερο τελευταίο συμβάν στη Βόρεια Εύβοια που μας ξύπνησε για λίγο από τον λήθαργο που ζούμε, ήταν ο θάνατος του νέου λόγω της εσφαλμένης διάγνωσης στο κέντρο υγείας στην Ιστιαία.

Ήταν κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας και αυτό μας έκανε να αισθανθούμε την τεράστια έλλειψη που έχει η περιοχή μας στο θέμα της Ιατρικής περίθαλψης.

Τι έφταιγε όμως ακριβώς;

Η ανεπαρκής εκπαίδευση του γιατρού, η ελλιπής στελέχωση του Κέντρου, η κακιά ώρα;

Οι περισσότεροι γιατροί που στελεχώνουν τα αγροτικά ιατρεία στην περιοχή δεν είναι στην ουσία ανειδίκευτοι πρωτάρηδες που περιμένουν κάμποσα χρόνια να κάνουν την ειδίκευσή τους στα κεντρικά νοσοκομεία; Μήπως σε οποιονδήποτε από αυτούς δεν θα μπορούσε να συμβεί να κάνει μια επιπόλαια ή απλά λανθασμένη γνωμάτευση;

Ή η εμπειρία όλων μας από τα Αθηναίικα νοσοκομεία δεν είναι γεμάτη με λάθη ή παραλείψεις ιατρών σε βάρος κάποιου γνωστού μας ή η νομοθεσία του "φακέλου" μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ποιοτικής περίθαλψης;

Το τραγικό γεγονός αποκαλύπτει πολλά πράγματα όχι μόνο για το μεγαλύτερο φόβο στην επαρχία (τι θα κάνω αν μου συμβεί κάτι, σε ποιόν να τρέξω αν θα πάθει κάτι το παιδί μου, που θα γεννήσει η γυναίκα μου, και άλλα τέτοια πολλά) αλλά και για το ποιους βαφτίζουμε υπεύθυνους σε πράγματα που πιθανό να μη φταίνε.

Η πρόοδος στην Ιατρική είναι τεράστια και η απόσταση αυτής της προόδου από το Κέντρο Υγείας στην Ιστιαία ακόμα πιο μεγάλη. Όσο ακόμα μεγάλη είναι η απόσταση της περίθαλψης των πλουσίων από τους φτωχούς όσο είναι ακόμα μεγαλύτερη της Ελλάδας από την περίθαλψη στις ιεραποστολές στο Κονγκό ή στη Ελβετία.

Τα δημόσια νοσοκομεία σφύζουν από ασθενείς, από λοβιτούρες, από φακελάκια, αλλά θεραπεύουν κιόλας!

Οι αγροτικοί γιατροί και οι γιατροί της επαρχίας δείχνουν πολύ αμόλυντοι από τις πρωτευουσιάνικες "συνήθειες" και επιτελούν ένα πολύ βασικό έργο, αυτό του περιορισμού τουλάχιστο της ανασφάλειάς μας και της Ιατρικής περίθαλψης στον τόπο μας.

Τους οφείλουμε τουλάχιστο αυτό: το ότι ακόμα κάθονται με μικρότερες οικονομικές πιθανόν απολαβές μαζί μας και μας δίνουν την βασική πρώτη συμβουλή στον πόνο μας.

Από την άλλη το να γίνει επανδρωμένο Κέντρο Υγείας ή νοσοκομείο είναι δουλειά δική μας και των πολιτικών του τόπου.

Εκεί υπάρχουν και οι σημαντικότερες ευθύνες στο Θέμα της λειψής Ιατρικής Περίθαλψης.

Τόσους βουλευτές και δημάρχους έχουμε..

Δεν γίνονται χρόνια πολλά μόνο με ευχές!