Ένα «επαγγελματικό» ταξίδι (συνοδός σε πενταήμερη της Γ Λυκείου) και μια οικογενειακή εκδρομή με έφεραν μέσα σε 10 μέρες από την μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Αυτό δεν θα είχε καμία σημασία αν η μέση αυτής της μακριάς διαγώνιας γραμμής στον χάρτη δεν ήταν ο τόπος μου, η Βόρεια Εύβοια.

Και δεν θα είχε ακόμα περισσότερη σημασία, οποιοδήποτε ταξίδι αν δεν γένναγε άμεσα τις χιλιάδες συγκρίσεις για το πώς ζει ο κόσμος στα πέρατα της Ελλάδας και το πώς θα μπορούσαμε να είμαστε καλύτερα η χειρότερα και στα δικά μας μέρη σήμερα.

Η κοσμοπολίτικη εικόνα της Ρόδου με κορυφαία τουριστική ανάπτυξη, αυτοσκοπό πια για το νησί, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εγκατάλειψη των βορείων συνόρων μας στο έλεος των κουρούνων αλλά και των Αλβανών βοσκών που χρόνια τώρα αλλάζουν την εθνική σύσταση ενός πληθυσμού που απλά γνωρίζουμε σαν ιστορία και παρατηρούμε σαν τουρίστες.

Σε αυτή την Ελλάδα, στην κυριολεξία των άκρων, δυο σημαντικές αντιθέσεις: Μια απαράδεκτη ακτοπλοΐα για το κορυφαίο νησί αιμοδότη της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας και ένα εξελισσόμενο οδικό δίκτυο σε μέρη που νομίζεις ότι δεν πατάει ποτέ πόδι ανθρώπου κοντά στις Πρέσπες και στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Μάλιστα σε σχέση με προ διετίας επίσκεψη με το σχολείο, μια πανάκριβη πλωτή γέφυρα 700 μέτρων συνδέει πια το νησί του Αγίου Αχίλλειου με την ξηρά στις Πρέσπες εξυπηρετώντας τους 11 κατοίκους του νησιού στο σημαντικότερο επικοινωνιακό τους πρόβλημα με τον κόσμο.

Και η Βόρεια Εύβοια λοιπόν στη μέση της Ελλάδας να μου φωνάζει στην επιστροφή μου για αποκλεισμό, αγνοώντας την σημασία του όρου που έχει η λέξη στα σύνορα, για εγκατάλειψη μη γνωρίζοντας τι σημαίνει να μη βλέπεις άνθρωπο ανάμεσα σε ερειπωμένα και εγκαταλελειμμένα σπίτια σε τεράστιες εκτάσεις, να φωνάζει για δρόμους και οδικό δίκτυο την στιγμή που ο κολοσσός που λέγεται Ρόδος εξυπηρετείται με σαπιοκάραβα που κάνουν τα φέρυ στην Αιδηψό να μοιάζουν με κρουαζιερόπλοια.

Πριν τις επόμενες δημοτικές εκλογές λοιπόν θα πρότεινα σε όλους τους υποψήφιους συμβούλους και δημάρχους να ταξιδέψουν στα άκρα. Να δουν ότι Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα και ο πολιτικοί πατρόνες του καθενός δεν τον αφήνουν να δει ότι το κατάντημα κάθε τόπου έχει την αιτία στο συνολάκι της Γιάννας ή το Αρμάνι του Αβραμόπουλου στην παραξενιά του Πάγκαλου και τις παρορμήσεις της Λουλέ. Οι πλούσιοι γίνονται καλοί μόνο αν είναι λυπησιάρηδες και οι φτωχοί γίνονται κακοί μόνο αν είναι απαιτητικοί πέραν του ξεροκόμματου. Και ότι το οδικό δίκτυο, η τουριστική ανάπτυξη, οι γιατροί, η παιδεία, οι δουλειές που λείπουν και από την Βόρεια Εύβοια θα βρεθούν από ένα συνειδητοποιημένο κόσμο που μαθαίνει να ξεχωρίζει ποιος του φταίει και να διεκδικεί το καλύτερο αύριο με ολόκληρη την Ελλάδα, μακριά από τον μαλακό καναπέ του.

Χρειάζεται ένας διαφορετικός αγώνας με μια άλλη λογική για να πάρει την θέση που του αξίζει αυτό το στολίδι που ζούμε μέσα του και είναι ο ομφαλός της Ελληνικής ομορφιάς.

Ανακαλύπτουμε την Βόρεια Εύβοια ταξιδεύοντας βαθιά στον εαυτό μας..

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »