Εμείς που ζούμε σε χωριά (μικρά ή μεγάλα) έχουμε μια άλλη αντίληψη, από τους κατοίκους των πόλεων για τα κατοικίδια ζώα. Δε γνωρίζω αν είναι καλύτερη ή χειρότερη, πάντως είναι άλλη...

Τα σκυλιά και τα γατιά είναι μέλη της οικογένειας μας, θρέφονται από τα αποφάγια όχι με Φρισκις, ζουν περισσότερο ελεύθερα. Κατά κύριο λόγο δε βάζουμε λουράκια στις γάτες, δε τα φωνάζουμε τα σκυλάκια «Μπουμπού», δε τα βάζουμε στο καναπέ να τα χαϊδεύουμε.

Μένουν στις αυλές και στις αποθήκες- και αυτό είναι που κάνει την ειδοποιό διαφορά-. Δε ζουν με εμάς, ζουν παράλληλα με εμάς. Γιατί έχουν ένα λειτουργικό ρόλο στη χωριάτικη οικογενειακή ζωή. Μας προστατεύουν από ποντίκια, φίδια σαύρες και κάθε είδους ζουλάπια

Έτσι μας είναι εξαιρετικά αδιανόητο να ριχθούν φόλες στις γάτες και στα σκυλιά στους Κουρκουλούς.

Οι Κουρκουλιώτες (άνθρωποι με όλα τα χαρακτηριστικά των κατοίκων ενός χωριού και τα θετικά και τα αρνητικά), διακρίνονται για την ευφυΐα τους και τις επιτυχίες στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Δεν είναι ιδιαίτερα τιμητικό για αυτούς να έγινε από κάτοικο των Κουρκουλών αυτή η ενέργεια. Δε θέλουμε να πιστεύουμε ότι ένας χωριάτης έκανε κάτι τέτοιο.

Δικαιολογημένες λοιπόν οι αντιδράσεις των κατοίκων που είδαν τις προηγούμενες μέρες τα σκυλιά και τα γατιά να πέφτουν θύματα ενός παρανοϊκού και ακήρυχτου πολέμου.

Ο πρόεδρος του Τ.Σ Κουρκουλών Νίκος Δρόσσος που μας έθεσε και το θέμα ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος.

«Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνετε κάτι τέτοιο- μας είπε- έχει ξαναγίνει και πριν δύο χρόνια, λογικά θα πρέπει να είναι ντόπιοι. Αυτοί οι άνθρωποι (αν μπορεί κανείς να τους κατατάξει στο ανθρώπινο είδος) είναι ασυνείδητοι. Ικανοποιούνται με αυτή την ενέργεια; Τι αισθάνονται όταν κάνουν κάτι τέτοιο;»

Δε ξέρω ποιος θα μας δώσει την απάντηση...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »