Εθιμα - παραδόσεις της Ανοιξης

Ένα έθιμο της Σμύρνης στον Ταξιάρχη
Την Μεγάλη Πέμπτη, το βράδυ μπροστά από την εκκλησία του χωριού μαζεύονται μεγάλοι κορμοί δέντρων τους βάζουν φωτιά και την συντηρούν ρίχνοντας συνεχώς ξύλα έως την άλλη μέρα το πρωί.

Η αναμένη φωτιά μας θυμίζει τη φωτιά που είχαν ανάψει έξω από το εβραϊκό δικαστήριο, Ιουδαίοι που περίμεναν την απόφασή τους για τον Ιησού.

Το έθιμο αυτό γίνεται μόνο στον Ταξιάρχη. Είναι σίγουρα φερμένο από τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία μαζί με άλλα κειμήλια, εικόνες και θύμισες που τους ακολούθησαν.

Η Πιπεριά
Το έθιμο της πιπεριάς γίνεται ακόμη σε πολλά χωριά της Βόρειας Εύβοιας. Υποδηλώνει την αναγέννηση της άνοιξης, είναι τελετουργικό αρχαίου δρώμενου με επίκληση των θείων για να βρέξει κατά την περίοδο των αροτριαίων καλλιεργειών της άνοιξης.

Η ετυμολογία καμία σχέση δεν έχει με το φυτό πιπεριά, σύμφωνα με έρευνα που έκανε παλιότερα ο βορειοευβοιώτης Λαογράφος Δημήτρης Αποστόλου. Την ονομασία την αποδίδει στην παράφραση της λέξης περί τας Αρούνας.

Η Γκαμήλα
Το έθιμο αυτό γίνεται σε μερικά ξηροχωρίτικαα χωριά και κυρίως στην Κερασιά και τους Παπάδες. Ομοίωμα Γκαμήλας περιφέρεται τη δεύτερη μέρη του Πάσχα σπίτι - σπίτι τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι.

Ο χορός της αγάπης
Μετά την Αγάπη και το πέρας της εκκλησίας το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα γίνεται χορός μπροστά στην εκκλησία. Εχθροί και φίλοι ασπάζονται ο ένας τον άλλον τηρώντας αυτό που ζήτησε και ο Χριστός από όλους μας την Αγάπη. Φέτος ανήμερα του Πάσχα θα τηρηθεί αυτό το έθιμο στο χωριό Κερασιά όπου θα γίνει γενικός χορός δίπλα από την εκκλησία, στην πλατεία του χωριού μετά τη λειτουργία της Αγάπης.