Ενας αρκετά δύσκολος μήνας για την περιοχή μας σημάδεψε την φετινή περίοδο των γιορτών. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, αποκάλυψαν μια σειρά αδυναμίες και γέννησαν σκέψεις για το παρελθόν αλλά και για το μέλλον της Βόρειας Εύβοιας.

Το κλείσιμο των δρόμων Αιδηψού Λίμνης από κατολισθήσεις, Βουτά-Ροβιών από χιόνια ή καθιζήσεις, μαζί με το αιώνιο πια πρόβλημα του αποκλεισμού του Αγιου από χιονοπτώσεις ή παγετό, κάνουν την Βόρεια Εύβοια Ακριτικό νησί αν και βρίσκεται μόλις 150-200 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα.

Οι μηχανικοί, οι πολιτικοί, που φρόντισαν για την δημιουργία του υπάρχοντος οδικού δικτύου συνεχίζουν μάλλον απτόητοι την καριέρα τους, χωρίς κανείς να τους ζητά ευθύνες για το τι κάνανε μέχρι σήμερα και τι τεράστιες πληγές έχουν ανοίξει στο κορμί της Βόρειας Εύβοιας στο όνομα... της ανάπτυξης και της προόδου.

Γιατί μη μου πείτε ότι αυτοί που χάραξαν, ενέκριναν και κατασκεύασαν τον παραλιακό δρόμο Λίμνης-Αιδηψού είχαν κριτήριο την επιστημονική γνώση.

Μη μου πείτε ότι λογοδοτούν ή καλούνται να πληρώσουν τα διαρκή χωματουργικά ή τις δαπανηρές επιδιορθώσεις...

Μη μου πείτε ότι το μονοπάτι του γαιδάρου, Ροβιών-Βουτά διανοίχτηκε και έγινε δρόμος, αφού σχεδιάστηκε από τοπογράφο-μηχανικό, ελέγχθηκε από γεωλόγο, και ανοίχτηκε από απόφοιτο πολυτεχνείου;

Μη μου πείτε ότι το καλό του τόπου και η σύμπνοια των δημάρχων της Βόρειας Εύβοιας βοηθάνε στην κατάντια του δρόμου που υπάρχει μέσω Αγίου, στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης μελλοντικής παραλιακής διάνοιξης Πολιτικών -Λίμνης. (σ.σ. εδώ θα πρέπει να επαναπροσληφθεί μάλλον το επιστημονικό πολιτικό εργολαβικό τημ του δρόμου Λίμνης Αιδηψού για καλύτερα αποτελέσματα...).

Μη μου πείτε ότι οι δρόμοι δεν έγιναν για να φέρουν ψήφους ακόμα και μέσα από βάλτους, χείμαρρους, έστριψαν, ανέβηκαν, κατέβηκαν, για να εξυπηρετήσουν οικόπεδα, επιχειρήσεις, μικροκομματικά συμφέροντα, αν και δεν γινόταν στο αρχικό σχέδιο, γεμίζοντας επικίνδυνες στροφές, και άλλα τέτοια.. .οφθαλμοφανή.

Μη μου πείτε ότι αν και γνωρίζουμε τον ετήσιο αποκλεισμό μας, έχουμε πάρει εκείνα τα μέτρα που θα διασφαλίσουν την υγεία, την συγκοινωνία, τα τηλέφωνα και το ρεύμα στους 50000 φορολογούμενους κατοίκους της Βόρειας Εύβοιας.

Τώρα με την ψυχή στο στόμα το πηγαινέλα στην Αιδηψό, στην Ιστιαία γεννάει απορίες για το μέλλον ότι όλα θα διορθωθούν από αυτούς που περιμένουν με τις κουτάλες να κατασπαράξουν τόσο τον κρατικό προϋπολογισμό όσο και την λαϊκή ψήφο.

Οι ικανοί δημιουργούν νέα οικόπεδα πάνω στα μπάζα, τα περιφράζουν (ακόμα και με τις ευλογίες του Θεού) τα χτίζουν και όταν καθιζήσουν ή καταπλακωθούν ζητάνε αποζημιώσεις από το κράτος που.. .τους το επέτρεψε, και ο κόσμος μας αναπτύσσεται σε σαθρό έδαφος ηθικά, πολιτικά και πρακτικά.

Το μέλλον, όσο διορατικός μπορώ να γίνω, υποθηκεύεται στους γιατρούς με το φακελάκι, στους μηχανικούς με το κουταλάκι, στους πολιτικούς Χρυσανθακόπουλους των παραμυθιών, στους άφαντους καθηγητές Πανεπιστημίων που ζουν για τις ευρωπαϊκές λαγάνες αναθέτοντας στους βοηθούς τους τα μαθήματα, στους δικαστές που απαλλάσσουν τον εαυτό τους από φόρους αυξάνοντας τους μισθούς τους, αλλά και στους απαθείς πολίτες.

Η ηθική, η τάξη, η παιδεία αποκτιούνται, κατακτούνται με αγώνα.

Αλλά εδώ δεν ιδρώνει ούτε αυτί...

Πως μπορώ να επαναστατήσω από τον καναπέ μου;

«  Προηγούμενo άρθρo