Μου ζήτησε ένας πεινασμένος φαΐ του έδωσα ένα ψάρι και ξαναπείνασε...

Μου ζήτησε ένας πεινασμένος φαΐ και τον έμαθα να ψαρεύει και με ψήφιζε μετά για όλη του τη ζωή χορτάτος! (αρχαία διαδημοτική παροιμία της Βόρειας Εύβοιας που αφορά τους δήμους τους δημάρχους και ίσως τους δημότες...)

Απέραντο εργοτάξιο λοιπόν οι δήμοι μας, έργα-έργα-έργα με άδειο κορβανά, αλλά στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές να θέλουν έργα και όχι λόγια για να επανεκλεγούν.

Μέσα σε όλα αυτά και οι ανάγκες για πρόσληψη προσωπικού από τεχνίτες και εργάτες μέχρι πιο ειδικευμένους υπαλλήλους, δίνουν στους δημάρχους κυβερνητικές ή άντε παλαιο-βουλευτικές εξουσίες για το ποιος θα πιάσει δουλειά και ποιος όχι.

Η ανεργία στην περιοχή μας έχει μακροχρόνιες αιτίες και δύσκολη θεραπεία. Ήδη στην Βορειότερη περιοχή οι οικονομικοί μετανάστες αγωνίζονται εδώ και καιρό με ελιές, σύκα και οικοδομές αντικαθιστώντας τους εσωτερικούς μετανάστες που έφυγαν για μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα, της ματαιότητας. Οι καποδιστριακοί δήμοι με μεγαλύτερα κεφάλαια, οικονομικότερη διαχείριση με την συγκέντρωση του προσωπικού όλων των κοινοτήτων σε κεντρική υπηρεσία, αλλά με πολλές νέες υποχρεώσεις αναδιοργανώνουν τις δημοτικές υπηρεσίες χωρίς να έχουν νέο και απαραίτητο προσωπικό, εμποδιζόμενοι από την νομοθεσία για κάτι τέτοιο. Έτσι μοναδική διέξοδος δίμηνες συμβάσεις ή 11μηνες όπως μέσω του προγράμματος stage δίνουν προσωρινές λύσεις και μπαλώματα τόσο στα δημοτικά έργα όσο και στην ανεργία.

Και εδώ γεννιέται η λύπηση μαζί με την πιθανότητα συναλλαγής. Μας εκμυστηρεύτηκε ο Δήμαρχος Ελυμνίων Ανέστης Ψαρρός ότι του υποβλήθηκαν 500 αιτήσεις από ανέργους για τέτοιες δίμηνες συμβάσεις. Ακόμα και το ότι του έγινε μήνυση από παράγοντα της αντιπολίτευσης για... εκλεκτική πρόσληψη υπαλλήλων. Τελικά ότι θα είναι περήφανος με το να καθίσει στο σκαμνί, αν είναι να ικανοποιήσει έστω και για λίγο την πείνα των συμπολιτών του.

Σίγουρα κάποιοι θα αισθάνονται καλά και κάποιοι... ριγμένοι. Η συγκεκριμένη όμως πολιτική μπορεί να ικανοποιεί την πείνα κάποιων αλλά αποτελεί όπως και να το κάνουμε αντικείμενο υποθηκών για τις επόμενες εκλογές. Ίσως αυτό να ήθελαν να κάνουν και οι αντιπολιτευόμενοι αν είχαν τον δήμο και τότε τα πράγματα θα ήταν απλώς ανάποδα βαλμένα, αλλά τα... ίδια.

Οι δυό μήνες περνούν πολύ γρήγορα και ξεχνιόνται γρηγορότερα μπροστά σε νέα ταξίματα και νέες υποχρεώσεις.

Τα νέα έργα στην περιοχή θα μπορούσαν να δημιουργήσουν οικονομικές δραστηριότητες που να απορροφούσαν εργατικό δυναμικό με πιο μακροχρόνιες εργασιακές σχέσεις αλλά και με αναπτυξιακή προοπτική. Δύο χρόνια όμως μετά την καποδιστριακή διαχείριση που είναι αυτές οι επιτυχίες για τους μεγαλύτερους δήμους;

Ή αντίθετα το οριστικό κλείσιμο της εταιρείας, η παραπομπή του δρόμου στις καλένδες, η αδυναμία ίδρυσης νέων σχολών όπως του ΚΠΕ στη Λίμνη, η αποπομπή του περιβαλλοντικού σχεδίου για το Καντήλι, η συρρίκνωση των Υπηρεσιών όπως του ΟΤΕ των Δ.Ο.Υ των Τραπεζών, το ναυάγιο της επέκτασης σχεδίων πόλης όπως στη Λίμνη και στην Σπιάδα, αποδυναμώνουν τις προοπτικές της περιοχής;

Σεβαστή η άποψη του Δήμαρχου Ελυμνίων, σεβαστή όμως και η άποψη του φίλου που μου έλεγε ότι ποιος θα μάζευε τις ελιές αν δεν ήταν οι Αλβανοί, δίνουν δύο όψεις τις περιοχής τελείως διαφορετικές.

Οι δημοσιοϋπαλληλικές σχέσεις με τους δήμους δεν λύνουν στη πλειοψηφία τους παραγωγικά, αναπτυξιακά προβλήματα, είναι ελεημοσύνες περισσότερο παρά ανάγκη.

Ο κάθε Δήμαρχος σίγουρα κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο για τον τόπο του αλλά η Βόρεια Εύβοια φαίνεται ένας μεγαλύτερος τόπος που δεν φαίνεται να νομίζει κανένας τίποτα για αυτήν. Αυτό που ακόμα νικάει σαν νοοτροπία είναι το χωριό και ο άκρατος τοπικισμός.

Η άλλη προοπτική, ίσως για την άλλη τετραετία, όταν θα πληρωνόμαστε σε ευρώ και κάποιοι δεν θα το έχουν πάρει χαμπάρι...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »