Ενώ οι τιμές των οικοπέδων κοντά στη θάλασσα έχουν να κάνουν με πόντο και δεκαχίλιαρο, μια ιδιότυπη ιδιοκατοίκηση αναπτύσσεται στις παραλίες μας με την ανοχή των τοπικών αρχών.
Πλήθος άδειων παραθεριστικών σκηνών και τροχόσπιτων καταλαμβάνει παραλιακούς χώρους και δασικές περιοχές, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα με περιφράξεις από καλαμιές ή πέτρινα τοιχάκια.
Οι περισσότερες σκηνές είναι εγκαταλειμμένες από το καλοκαίρι για να βρουν το επόμενο καλοκαίρι οι ιδιοκτήτες τους πάλι τον δικό τους χώρο χωρίς ταλαιπωρίες και τσακωμούς του στυλ: ήρθα πρώτος.. όχι εγώ το είχα δεί πρώτος και τέτοια γνωστά Ελληνικά!
Τα τροχόσπιτα πάλι, εγκαταλειμμένα ακόμη και στη μέση της παραλίας, σε μερικές περιοχές δίνουν την εντύπωση ακόμη και παραθεριστικών οικισμών.
Τι πειράζει λοιπόν αυτές οι κατοικίες να γίνουν ακόμα μονιμότερες, με κανα-δυό τσιμεντόλιθους και λίγους τσίγκους από πάνω έτσι ώστε όπου υπάρχει ελεύθερη παραλία να καταπατηθεί και με πιο επίσημο τρόπο, από μπαφιασμένους φυσιολάτρες που τους αρέσει η μονιμότητα στην κατοικία αλλά με χαμηλό κόστος.
Μερικοί παραθεριστές μάλιστα όπως μάθαμε ήδη εγείρουν και αξιώσεις για τον χώρο που καταλαμβάνουν με την δικαιολογία ή την πρόφαση, ότι έχουν πληρώσει στο Δήμο κάποια τέλη καθαριότητας αποκτώντας έτσι με κάποιο πεντοχίλιαρο και την "νομιμοποίηση" του αυθαίρετου!
Κάποιος νόμος πρέπει να υπάρχει για όλα αυτά και κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη για την διατήρηση της ελεύθερης πρόσβασης του κόσμου στο δάσος και στην παραλία.
Αν μας διαβάζει λοιπόν κανείς από τους αρμόδιους και μπορεί, ας κάνει κάτι ή ας μας ειδοποιήσει ότι όσο προφταίνουμε και υπάρχει χώρος, να πάμε και εμείς να "αγοράσουμε" το δικό μας παραθαλάσσιο οικόπεδο...