Οι γιορτές

Πριν μπει ακόμα ο Δεκέμβρης μπήκαν τα στολίδια στις βιτρίνες. Λάμπουν τα καταστήματα στολισμένα σαν λατέρνες και των παιδιών τα ματάκια δακρυσμένα αντανακλούν τα φωτάκια που αναβοσβήνουν και τις καρδούλες συγχρόνως που φτερουγίζουν πλεονέχτρες που τα θέλουν όλα.
- Θα μου πάρεις κι αυτό μαμά; θα μου πάρεις κι εκείνο; Ναι πουλάκι μου θα το πούμε στον μπαμπά να σου πάρει. Ότι μπορέσει, και τραβώντας το από το χέρι θα στρίβει δρόμο.

- Από δω πουλάκι μου, δεν μπορώ από τα φώτα. Με ζαλίζουν. Για να αποσπάσει το παιδάκι από τις προκλητικές κακοτοπιές! Και η μάνα η απολυμένη, με τον άνεργο πατέρα, πληγωμένοι από την αδυναμία τους, θα στενάζουν πικρά που θα κοιμίζουν το βλαστάρι τους στερημένο της εφήμερης χαράς που προϋποθέτουν οι μέρες αυτές. Μήπως ο παππούς; θα ψελλίζουν μια ελπίδα, με τι ο παππούς; Με την σύνταξη, που λένε θα την μειώσουν κιόλας, που του έκοψαν και το ΕΚΑΣ;

Οι μέρες αυτές, μέρες χαράς και ξενοιασιάς σε τι μπελάδες βάζουν τους γονείς και τους γονείς τους, για ικανοποίηση των υποχρεώσεων τους! και αυτό δεν συμβαίνει σε λίγες οικογένειες, συμβαίνει σε πάρα πολλές. Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό!