Επί γης ειρήνη

Το θείο άγγελμα «Επί γης ειρήνη», έχει αφεθεί στα χέρια αυτών που μπορούν και επιβάλλουν τον πόλεμο. Και «κηρύττουν πολέμους χάριν της ειρήνης». Σήμερα δε, στις τραγικές μέρες που περνάμε, έχει εκλείψει η τσίπα, και δεν προσπαθούν ούτε τα προσχήματα να κρατήσουν. Οι δυνατοί, αρχίζουν πολέμους με, ανόητες δικαιολογίες, για καθαρά εμπορικούς σκοπούς. Για να αυξήσουν τα κέρδη τους, για να αυξήσουν τις αποταμιεύσεις τους. Και προκαλούν εκατόμβες θυμάτων, πόνο και δυστυχία, πείνα, δίψα, προσφυγιά, με απάνθρωπη συμπεριφορά σαν να μην ενδιαφέρονται ούτε για το μέλλον των παιδιών τους.

Σκέπτεται κανείς: εάν βρίσκονταν στο τιμόνι της υπερδύναμης κάποιος ειρηνόφιλος, μυαλωμένος, ο οποίος θα υπολόγιζε τον άνθρωπο και θα χρησιμοποιούσε με δικαιοσύνη την τεράστια δύναμη που διαθέτει, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος. Γιατί προτιμούν να μείνουν στην Ιστορία δίπλα στους καταστροφείς της ανθρωπότητας; Γιατί δεν επιδιώκουν να αφήσουν όνομα φωτεινό, να μένει σαν άσβηστος φάρος στους αιώνες το πέρασμα τους το εφήμερο από τη γη. Πόσο νομίζουν ότι θα ζήσουν; Και τι θα αποκομίσουν από τη συγκέντρωση πλούτου πέρα από όσο χρειάζονται να ζήσουν άνετα αυτοί και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.

Βλέπουμε πώς δημιουργούνται αλλά και πώς εξαφανίζονται περιουσίες. Πώς διαλύονται τζάκια μεγάλα στην δεύτερη και τρίτη γενιά!