Παρόλο που από τον μακαρίτη τον Λάσκαρη έχουν καταργηθεί οι τάξεις, βλέπουμε ότι αυτές που βρίσκονται στην εξουσία ζουν και βασιλεύουν και σηκώνουν διαχωριστικά τείχη μεταξύ των ανθρώπων κρατώντας πάντοτε για τον εαυτό τους τα φιλέτα κι αφήνοντας στους άλλους- τους παρακατιανούς- ότι περισσεύει από το φαγοπότι τους.
Τουλάχιστον τελευταία το έχουν παρακάνει. Όποιος βρίσκεται σε κάποιο πόστο βολεύει τους όμοιους του, τους δικούς του.
Ας μιλάει η λιτότητα για αύξηση 3,5% στους μισθούς, άλλοι δεν βολεύονται ούτε με αύξηση 60%! Και βέβαια δεν περιμένουν την έγκριση κανενός. Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να περιμένουμε πότε θα περισσέψουν τα ξεροκόμματα από το πλούσιο τραπέζι τους να ευαρεστηθούν να πετάξουν;