Οι μελέτες για την αντοχή του ασφαλιστικού για την επόμενη 25ετία, φέρνουν αναγκαία την ασφαλιστική κάλυψη όλων των αλλοδαπών εργαζομένων.
Η ασφάλιση των αλλοδαπών που εργάζονται στην Ελλάδα αποτελεί δικαίωμα αυτών των ανθρώπων. Όταν ολοκληρώσουν τις προϋποθέσεις, θα πάρουν τη σύνταξη τους και θα γυρίσουν στην πατρίδα τους, οπότε ο ασφαλιστικός οργανισμός θα είναι υποχρεωμένος να τους την στέλνει εκεί. Φανερό ότι θα είναι επώδυνο, αφού η σύνταξη τους δεν θα ξοδεύεται εδώ και δεν θα φορολογείται έμμεσα και άμεσα όπως συμβαίνει με τους ντόπιους συνταξιούχους που μειώνεται σε μεγάλο βαθμό αλλά συμβάλλει και στην ανάπτυξη της ζήτησης.
Οι εισφορές των αλλοδαπών συμβάλουν στην ασφάλιση τους και, προπαντός, στην εξίσωση του κόστους εργασίας τους με των ντόπιων εργαζομένων, για να μην αποτελεί «αθέμιτο ανταγωνισμό» και προτιμούνται από τους εργοδότες. Όμως είναι κοντόφθαλμο και ανήθικο να χρειαζόμαστε τις εισφορές τους για να ορθοποδήσει το ασφαλιστικό Ταμείο, να πληρώνει τις συντάξεις των Ελλήνων σήμερα, ενώ αύριο θα φρακάρει αδιόρθωτα.
Οι πόροι των Ταμείων πρέπει να βρεθούν από τώρα. Κανένα ταμείο δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την κρατική επιχορήγηση. Αυτό πρέπει να χωνέψουν όσοι ασχολούνται με τη λύση του προβλήματος. Και να αφήσουν τις θεωρίες περί «αναδιανεμητικού» (τι να διανείμεις όταν δεν έχεις), και «κεφαλαιοποιητικού», που όταν έπρεπε να τα κεφαλαιοποιήσουν τα σπαταλούσαν ασύστολα, άσκεφτα, σαν τους σπάταλους που πεθαίνουν στην ψάθα.
Καταλήγουμε: Η ασφάλιση όλων των εργαζομένων Ελλήνων και ξένων, είναι επιβεβλημένη. Για εξίσωση του κόστους εργασίας, εξίσωση συμπεριφοράς έναντι όλων των εργαζομένων, αλλά όχι για να λυθεί το πρόβλημα της επιβίωσης του Ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος. Η λύση βρίσκεται στη θέληση της κυβέρνησης.