Όλοι αυτοί στην κυβέρνηση που αποφάσισαν να μειώσουν τις συντάξεις του ελληνικού λαού, καταδικάζοντάς τον σε θάνατο από πείνα, δεν έχουν ακούσει το μύθο για το γάιδαρο του Χότζα; όλα τα είχε μάθει, όλα τα είχε συνηθίσει, δουλειά γαϊδουρινή, ξυλοφορτώματα γαϊδουρινά, κακουχίες, φορτώματα, όλα. Όμως την πείνα δεν μπόρεσε να συνηθίσει (όταν προσπάθησε ο Χότζας να του μάθει να μην τρώει), και τα τίναξε ο φουκαράς.
Η ιστορία σταματάει εδώ. Όμως έρευνες δικές μας αποκάλυψαν τη συνέχεια της ιστορίας που δεν είναι γνωστή: Ο γάιδαρος λίγο πριν ξεψυχήσει, παραφύλαξε σε στιγμή που ο απρόσεχτος Χότζας τον πλησίασε πολύ, και με όση δύναμη του είχε απομείνει, του τίναξε μια κλωτσιά που τον βρήκε στο «δόξα πατρί», και τον ξάπλωσε χάμω νεκρό. Τέτοιο άδοξο τέλος είχε ο μακαρίτης ο Χότζας που θέλησε να πειραματιστεί με την αντοχή του γαϊδάρου του, και θέλησε να τον μάθει να μην τρώει, αλλά να δουλεύει μονάχα.
Από εκείνη την εποχή, από το πείραμα του Χότζα, με τον γάιδαρό του, πολλοί θέλησαν να πειραματιστούν και με την αντοχή των ανθρώπων. Πολλοί νόμισαν, στη μέθη της εξουσίας τους, ότι οι άνθρωποι της κατώτερης φυλής θα μπορούσαν ελεύθερα να εργάζονται όσο θέλουν, θα μπορούσαν ελεύθερα να... μη μιλούν, και θα μπορούσαν... πιο ελεύθερα να μη διαμαρτύρονται. Αλλά «φωνή λαού-οργή Θεού» (αυτό το είχαν ξεχάσει). Έπρεπε να φάνε τις κλωτσιές των διαμαρτυριών για να συνέλθουν. Τώρα τρέχουν να προλάβουν αλλά δεν προλαβαίνουν. Το αβγό είναι πολύ μεγάλο και σφήνωσε. Τώρα πάθανε ότι έπαθε και ο Χότζας.
Τις λαοθάλασσες της Εκκλησίας τις ξεπέρασαν με απαξίωση και χλεύη. Αυτές τις λαοθάλασσες -που τέτοιες είχε να ιδεί η Αθήνα από χρόνια δοξασμένα- δεν μπορούν να τις ξεπεράσουν. Θα πέσει πολύ κλάμα και πολλή οδύνη. Γιατί εδώ τα έβαλαν με τη ζωή του λαού. Αποπειράθηκαν να αυξήσουν τη δυστυχία του. Δεν ξέρουμε τι θα κάνουν με τις δικές τους συντάξεις, που σηκώνουν, βέβαια, μείωση, αλλά να αποπειραθούν να κόψουν τις χαμηλές συντάξεις, που είναι συντάξεις πείνας, είναι απάνθρωπο, είναι σαδιστικό. Και ήταν το μοιραίο λάθος.
|