Πως θα ρθεί τώρα η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της να ζητήσουν τις εισφορές των ασφαλισμένων στα Ταμεία τους, όταν όλοι σε όλους τους τόνους προσπαθούν να πείσουν, σπέρνοντας τον πανικό, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έπεσαν έξω και δεν έχουν πολλά χρόνια ζωής, ποιο δικαστήριο είναι εκείνο που θα καταδικάσει κάποιον ασφαλισμένο που δεν πληρώνει την εισφορά του, αφού θα προσκομίσει στοιχεία που θα πιστοποιούν ότι ο εν λόγω ασφαλισμένος δεν θα προλάβει να πάρει σύνταξη; Και τι θα επακολουθήσει αν τα δικαστήρια, μπροστά στη γενικευμένη άρνηση των ασφαλισμένων να πληρώσουν αθωώνουν τους κατηγορούμενους; (και τότε θα φανεί η φενάκη της αλληλεγγύης των γενεών).

Δημιούργησαν μια κατάσταση φοβίας χωρίς να υπάρχει λόγος. Τέτοιες καταστάσεις πρέπει να αποφεύγονται ακόμα και όταν ο κίνδυνος είναι ορατός. Συγχωρούνται οι αρμόδιοι να καθησυχάζουν το λαό για να μη δημιουργηθεί πανικός. Και είναι τελείως αντιδεοντολογικό η ίδια η κυβέρνηση να προσπαθεί να σπείρει την αμφιβολία για τη βιωσιμότητα των ταμείων. Παραβλέποντας τον κίνδυνο της αντίδρασης των ασφαλισμένων. Η δεινή σημερινή θέση των ταμείων, οφείλεται στις επιπόλαιες επιλογές των κυβερνήσεων όχι μόνο της σημερινής. Η θεραπεία, όμως, πέφτει στους ώμους των συντάξεων.

• Να βγει με παρρησία και να εγγυηθεί τη χορήγηση των συντάξεων.
• Να αναλάβει το κόστος των Ταμείων.
• Να αναζητήσει τους πόρους για την κοινωνική συμμετοχή.

Πρώτα να θεσπίσει η κυβέρνηση πλούσιο κοινωνικό πόρο και μετά να παρακαθίσουν οι εκπρόσωποι στο τραπέζι του διαλόγου. Διαφορετικά έχουν χαμένο το παιχνίδι. Στο τραπέζι πρέπει να μπουν οι προτάσεις του κ. Στεφανόπουλου και γύρω από τις προτάσεις αυτές, σαν βάση, να γίνει συζήτηση.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »