Οι παροχές στους συνταξιούχους αποτελούν επένδυση. Έχουν συνηθίσει οι κυβερνήσεις να θεωρούν τις συντάξεις χαμένα λεφτά, άσκοπη δαπάνη, και προσπαθούν την οικονομία να την αρχίζουν πάντοτε από την περικοπή των κονδυλίων προς τα Ταμεία. Έτσι οι συντάξεις κατάντησαν επιδόματα προνοιακά, φιλοδωρήματα, που δεν εξασφαλίζουν μια ζωή υποφερτή. Το ίδιο το κράτος παρανομώντας, δεν χορηγεί τα ποσά που πρέπει σύμφωνα με το νόμο περί διμερούς συμμετοχής, και τα Ταμεία αδυνατούν να δίνουν ανθρώπινες συντάξεις.

Έχουμε φτάσει στο σημείο το 70% των συνταξιούχων να ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωστάτ.

Ομως όσο κι αν περικόψουν τις συντάξεις, η οικονομία της χώρας δεν βελτιώνεται. Ποτέ δεν ορθοποδίζει μια χώρα φτωχών ανθρώπων. Αντίθετα μια γενναία αύξηση στις συντάξεις θα τονώσει την αγορά, θα αυξήσει τον τζίρο, θα καταναλώσει την παραγωγή, θα αυξήσει τη ζήτηση και θα δώσει δουλειά και σε άλλα χέρια. Ολος αυτός ο κύκλος σημαίνει αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους, και μείωση της ανεργίας, δυο προβλήματα που απασχολούν όλες τις κυβερνήσεις.
Οι αυξημένες συντάξεις δεν έχουν καμιά σχέση με τα αυξημένα κέρδη των μεγάλων εταιριών, που τα φυγαδεύουν στο εξωτερικό για επικερδέστερες επενδύσεις, δημιουργώντας στενότητα στην εσωτερική αγορά.

Ο συνταξιούχος τι επένδυση να κάνει; Τα χρήματα του θα τα καταναλώσει εδώ στον τόπο του, στη γειτονιά του, χορταίνοντας ο ίδιος αλλά και απασχολώντας την μικρή του κοινωνία. Βελτιώνοντας τη ζωή και των άλλων εργαζομένων.

Οι οικονομικοί εγκέφαλοι, σταματημένοι στις παλιές θεωρίες, ας δουν πιο ανοιχτά το πρόβλημα των συνταξιούχων. Ας μελετήσουν νέους τρόπους ώθησης της οικονομίας. Ας εκμεταλλευτούν, στο κάτω κάτω, και τις ιδιότητες της καταναλωτικής κοινωνίας, μέσα στην οποία ζούμε. Γιατί «καταναλωτική κοινωνία», σημαίνει αύξηση της κατανάλωσης. Όχι αύξηση των επενδύσεων. Οι ωφέλιμες επενδύσεις έρχονται έπειτα από την αύξηση της κατανάλωσης.

«  Προηγούμενo άρθρo