Σαν βγήκαμε στον πηγαιμό προς τη Λάρισα, κι ήταν πραγματικά μακρύς ο δρόμος, είπα στον Βαγγέλη Σαλεμή:

-Δεν θα σε αφήσουν να πεις αυτά που θέλεις.

- Μα γιατί απόρησε εκείνος. Εγώ θα μιλήσω για ενότητα. Για ενότητα μιλούν κι εκείνοι.

- Ναι, αλλά άλλη η ενότητα η δική σου, άλλη η ενότητα η δική τους. Εσύ ζητάς την ενότητα που προκύπτει από την ομοψυχία των σωματείων που βγαίνουν μέσα από συζητήσεις και προβληματισμούς, αποδεχτές από την πλειοψηφία τους. Όποια δράση της Ομοσπονδίας να βγαίνει μέσα από δημοκρατικό διάλογο με συζήτηση των θεμάτων που μας απασχολούν και να παίρνονται συλλογικές αποφάσεις. Σε κάτι που διαφωνούμε να το αφήνουμε μακριά! Ενώ εκείνοι, την ενότητα την θέλουν σαν ασπασμό στην οποιαδήποτε γνώμη τους. Η ενότητα που απαιτούν, είναι η υποταγή των σωματείων στις αποφάσεις τους. Δεν τους ενδιαφέρει η συμφωνία ή διαφωνία μας, φτάνει να μην εκδηλώνουμε την διαφωνία μας στη γνώμη τους. Και να εφαρμόζουμε την πολιτική τους χωρίς αντιρρήσεις. Διαφορετικά μας βαφτίζουν διασπαστές...συκοφάντες... έχουν πλούσιο λεξιλόγιο.

Πριν λαλήσουν τα κοκόρια της Λάρισας η πρόβλεψη μου επαληθεύτηκε. Μόλις ο Σαλεμής έλαβε το λόγο και εντόπισε τους λόγους που κρατούν τα σωματεία μακριά από την Ομοσπονδία και κατάλαβαν προς τα πού το πήγαινε το θέμα της ενότητας, και ποιες λύσεις θα πρότεινε, «τέλος χρόνου» φωνάζει ο πρόεδρος και του αφαιρεί το λόγο. Αδικα διαμαρτύρονταν ο ομιλητής με τα χαρτιά στα χέρια. Ο χρόνος είχε καθοριστεί στα 5 λεπτά, και δεν είχαν περάσει ούτε 2. Ακόμα κι όταν ο Σπυρόπουλος αγανακτισμένος δήλωνε παραίτηση από το δικό του πεντάλεπτο, από την δική του ομιλία, για να ολοκληρώσει ο Σαλεμής, κέρβερος-φυλακας των υψηλών ιδανικών του ο εξ Αθηνών ορμώμενος (επειδή δεν θα βρίσκαμε στη Λάρισα) πρόεδρος του προεδρείου της Συνέλευσης, (μέλος του Δ.Σ. που για λογαριασμό του λογοδοτεί ο πρόεδρος), έκλεισε τα μικρόφωνα για να μην ακουστεί μια μη αρεστή γνώμη, προκαλώντας οργή και αγανάκτηση μεταξύ των σωματείων.

Πολλοί αντιπρόσωποι άρχισαν να αποχωρούν.

Αμέσως μετά ήρθε το δεύτερο κρούσμα. Οταν ζήτησαν την έγκριση των πεπραγμένων και απαλλαγή από κάθε ευθύνη της Διοίκησης, «δι' ανατάσεως της χειρός»! Όρθιοι φωνάζαμε ότι η έγκριση αυτή είναι άκυρη. Σύμφωνα με το άρθρο 20 του καταστατικού, που φύλακας και τηρητής του είναι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, (παρών και αμίλητος) «έγκριση λογοδοσίας είναι άκυρη αν δεν γίνει με μυστική ψηφοφορία» και διευκρινίζει ότι « η μυστική ψηφοφορία γίνεται με ψηφοδέλτια». Συνηθισμένη, βέβαια, δικαιολογία ότι αργήσαμε, αλλά αυτό γίνεται κάθε φορά. Κι εφέτος έγινε εκ προμελέτης.

Στο πρόγραμμα που μοιράσανε για τις εργασίες του Συνεδρίου, έγραφε: ώρα 15,05' έως 15,10" έγκριση των πεπραγμένων! Μέσα σε πέντε λεπτά! Τι ψηφοφορία να κάνεις! Είχαν προγραμματίσει να την κάνουν «όπως κάθε χρόνο». Με ανάταση των χεριών. Δεν θέλουν να αφήσουν τον κόσμο να εκφραστεί ελεύθερα. Αυτή είναι η «ενότητα» όπως την αντιλαμβάνονται και όπως την επιζητούν.

Έτσι έληξε και το πανηγύρι της Λάρισας στο οποίο έλαβαν μέρος 37 σωματεία από τα 86 της δύναμης της ΠΟΣ-ΤΕΒΕ, και καλύτερα θα ήταν αν λείπανε και μερικά ακόμα, που ζητούν δικαιώματα, νια να παίρνονται οι αποφάσεις χωρίς να ακούγεται το παραμικρό.

Έπειτα, μοιράστηκαν και μερικά μεταλλικά μετάλλια σε μερικούς, δεν ξέρουμε για ποιους λόγους, και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα! Και του χρόνου.

Υ.Γ. Πριν αρχίσουν να μας απειλούν ότι τους συκοφαντούμε, και ότι είναι υποχρεωμένοι να διαφυλάξουν την τιμή και την υπόληψη τους, θα τους παρακαλέσουμε να μας πουν πού κάνουμε λάθος για να το διορθώσουμε!

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »