Είναι κοινή διαπίστωση ότι το ασφαλιστικό σύστημα της Χώρα μας διέρχεται μια σοβαρή κρίση και ως εκ τούτου επιβάλλεται η λήψη από την Πολιτεία ουσιαστικών και άμεσων μέτρων που θα εγγυώνται την βιωσιμότητα του, σε βάθος χρόνου.

Το ασφαλιστικό σύστημα της Χώρας μας, όπως σήμερα λειτουργεί και εφόσον εξακολουθήσει να χαρακτηρίζεται από την άναρχη και κατακερματισμένη δομή του, τότε σε λίγα χρόνια σύμφωνα με τις μελέτες και αναλύσεις που έχουν γίνει, θα οδηγηθεί μοιραία σε πιο βαθιά κρίση με ότι συνεπάγεται αυτό για τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους, αφού σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το αναλογιστικό έλλειμμα του ασφαλιστικού συστήματος ξεπερνά το 190% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα θα πρέπει να διαθέτει μια περιουσία ίση με το διπλάσιο του ετήσιου ΑΕΠ για να μπορεί να χρηματοδοτήσει τις μελλοντικές υποχρεώσεις του. Βέβαια, πολλοί θα διερωτώνται και θα έχουν απόλυτο δίκαιο, για το πώς φτάσαμε εδώ και γιατί δεν πάρθηκαν έγκαιρα τα απαραίτητα μέτρα.

Η γνώμη μου, είναι, ότι από την μια πλευρά οι εκάστοτε κυβερνήσεις απέφευγαν να πάρουν ριζικά μέτρα προκειμένου να αποφύγουν το πολιτικό κόστος και από την άλλη πλευρά, οι έντονες συντεχνιακές πιέσεις, δημιούργησαν ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί, τον κατακερματισμό του ασφαλιστικού συστήματος σε πολλά μικρότερα ασφαλιστικά Ταμεία, χωρίς να έχουν σωστή δόμηση και χωρίς προοπτικές βιωσιμότητας. Την κατάσταση αυτή επιτείνουν η δυσμενή ασφαλιστική σχέση εργαζομένων προς συνταξιούχους, η γήρανση του πληθυσμού, η ωρίμανση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, η ανεργία κ.λ.π. Ετσι φτάσαμε στο πολύ ανησυχητικό σημείο, πολλά από τα ασφαλιστικά Ταμεία να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα ακόμη και της καταβολής των συντάξεων στους δικαιούχους.

Βέβαια, είναι δύσκολο, να διορθωθούν σήμερα συσσωρευμένα λάθη του παρελθόντος και μάλιστα, όταν αυτά είναι παγιοποιημένα.

Πρέπει όμως η Πολιτεία να το τολμήσει και μάλιστα κατά αποφασιστικό τρόπο, ώστε να μην εμφανιστούν τέτοια φαινόμενα και στο μέλλον. Επιβάλλεται να παρθούν έγκαιρα τα μέτρα εκείνα, που θα κατατείνουν στον λειτουργικό εκσυγχρονισμό των ασφαλιστικών Ταμείων και την αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών με την εξασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων.

Μαγικές λύσεις και χωρίς κόστος ασφαλώς δεν υπάρχουν. Το ασφαλιστικό όμως είναι θέμα εθνικό και η επίλυση του ενδιαφέρει ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

Είναι συνεπώς ευθύνη όλων μας, Πολιτείας, εργοδοτών και εργαζομένων, να βοηθήσουμε στη δημιουργία ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος που θα στηρίζεται σε σωστές βάσεις και θα διασφαλίζει τα συμφέροντα όλων των ασφαλισμένων, έξω από συντεχνιακές πιέσεις που κατά το παρελθόν όπου εμφανίστηκαν, οδήγησαν σε διαστρεβλώσεις του ασφαλιστικού συστήματος με όλες τις γνωστές συνέπειες.

Η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να αναμορφωθεί ύστερα από προσεκτικό σχεδιασμό και με προοπτικές βιωσιμότητας, γιατί αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την εξασφάλιση και την εφαρμογή του Κράτους Πρόνοιας στη σύγχρονη κοινωνία μας.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης, που ξεκίνησε καθυστερημένα την αναμόρφωση έστω και μέρους του ασφαλιστικού της συστήματος, την στιγμή κατά την οποία από το 1970 οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης ολοκλήρωσαν τις μεταρρυθμιστικές τους παρεμβάσεις. Αποτέλεσμα αυτής της καθυστέρησης είναι να υπάρχει σήμερα μείζον πρόβλημα στην βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος και να επιβάλλεται η άμεση λήψη πρόσθετων μέτρων. Για να επιτύχει όμως οποιαδήποτε νέα μεταρρύθμιση, θα πρέπει πρώτα να σχεδιασθεί καλά και δεύτερον να μελετηθούν τα αίτια της σημερινής κρίσης ώστε να μην επαναληφθούν.

«  Προηγούμενo άρθρo