Στην Ελλάδα δυο είναι τα πράγματα που ενδιαφέρουν όλους. Τα κινητά και τα ακίνητα. Τα ακίνητα ενδιαφέρουν πρωτίστως την κυβέρνηση. Δεν κρύβονται δεν λαθροβιούν. Μένουν ορατά και περίβλεπτα από όποια σκοπιά κι αν τα κοιτάξεις. Και αποδίδουν εισόδημα σε όσους τα στοχεύουν: ιδιώτες και κράτος. Το εισόδημα του κράτους από τα ακίνητα των ιδιωτών είναι καθαρό και αφορολόγητο, σε αντίθεση με το εισόδημα των ιδιωτών που φορολογείται αγρίως και λεηλατείται και από το χρόνο και από τις εποχές και τον αέρα ακόμα. Γι' αυτό το κράτος εφευρίσκει τρόπους καθημαγμού που το καθιστούν νοικοκύρη στην ξένη περιουσία. Μετρήστε τους φόρους, τα τέλη, τα... όσημα, που ενσκύπτουν στους ενιαυτούς και τα αφυδατώνουν.
Αυτά για τα ακίνητα. Για τα κινητά. Αυτά ενδιαφέρουν όλους. Όλο το λαό και την κουτσή Μαριώ. Περπατάμε και σκουντουφλάμε με το κινητό στο αφτί. Και φωνάζοντας στους δρόμους τα προσωπικά μας... δεδομένα. Δεν νοείται σήμερα άνθρωπος σύγχρονος χωρίς να κρέμεται μπροστά του, πίσω του, πλάι του κινητό! Ίσως τσουκάλι σπίτι του να μην υπάρχει, κινητό όμως οπωσδήποτε. Είναι δείγμα ανέλιξης. Κατάκτηση κοινωνικής θέσης. Πάρε με στο... κινητό, σου λέει, ενώ μένει σε, υπό έξωσιν, ακίνητο!