Μάης του 2004

Σημαδιακός μήνας. Από την πρώτη Μαϊου 2004 η Κύπρος είναι ισότιμο μέλος της Ε. Ενωσης και θα πάρει τη θέση που δικαιωματικά της ανήκει. Οι Κασσάνδρες θα διαψευστούν για τους κλαυθμούς και οδυρμούς της τελευταίας περιόδου, για την καταστροφή που θα επέφερνε η άρνηση του Κυπριακού λαού να αποδεχτεί το σχέδιο Ανάν, που έπρεπε οπωσδήποτε να εγκριθεί λίγες ώρες πριν από την είσοδο του ελεύθερου κράτους στην ομάδα των ελεύθερων κρατών.

Εκτός των άλλων, το πλεονέκτημα που αποκτά η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ότι και η ένταξη στην Ε.Ε. της Τουρκίας, για την οποία κόπτεται, χρειάζεται και τη δική της έγκριση. Της Κύπρου. Ένα πλεονέκτημα που με την αποδοχή του σχεδίου Ανάν θα χάνονταν και ο ελληνισμός της Κύπρου θα ήταν έρμαιο στα κέφια του Αττίλα και των γκρίζων λύκων του Ντεκτάς.

Ποιος θα επιβάλει την εφαρμογή των όρων του σχεδίου; Ποιος επέβαλε τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας τόσα χρόνια, με ποια δύναμη; Η σπουδή άλλωστε των μεγάλων δυνάμεων, (των ενόπλων δυνάμεων) να αποσπάσουν το «ναι» λίγες ώρες πριν από την είσοδο της Κύπρου, απέβλεπε ακριβώς σ' αυτό: να αποσπάσουν την συγκατάθεση της πριν είναι αργά για τις επιδιώξεις τους. Και δυστυχώς βρήκαν συμμάχους.

Τώρα, μετά την κατάληψη της θέσης της, η Κυπριακή Δημοκρατία, μπορεί πια να καλέσει και τους Τουρκοκύπριους να καθίσουν στο τραπέζι και να συζητήσουν τα προβλήματα τους. Με καλή θέληση και από τις δυο πλευρές, με όλο το χρόνο μπροστά τους, με την ησυχία τους, χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς, να βρουν τη λύση που θα ικανοποιεί όλους, εκτός από τους προστάτες τους. Γιατί οι λαοί δεν έχουν τίποτε που να τους χωρίζει. Ψωμάκι θέλουν για να ζήσουν. Ειρηνικά και μονιασμένα. Οι απέξω παίζουν τα δικά τους παιχνίδια. Ύποπτα, ιδιοτελή, και βρομερά.