Με την ευπιστία που μας χαρακτηρίζει, ο Ελληνικός λαός, συναισθηματικός στο έπακρον, ψηφίζει αυτόν που θα τα πει καλύτερα, αυτόν που θα υποσχεθεί περισσότερα, και επομένως, αυτόν που θα μας απογοητεύσει ανάλογα, έτσι που έπειτα από τις προθεσμίες που του παρέχουμε μέχρι να πιστέψει στην εξουσία του, αρχίζει η αδημονία και η αντίληψη της κοροϊδίας. Τότε με αγανάκτηση τα βάζουμε με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας για την επιπολαιότητα μας να ψηφίσουμε αυτούς και όχι τους άλλους και αποφαινόμαστε: «Δεν μου κοβότανε το χέρι που σε ψήφισα»!

Αυτοί οι μετανιωμένοι που μας φορτώνουν τους εκλεκτούς τους είναι οι λεγόμενοι «κοψοχέρηδες». Είναι μια μεγάλη μερίδα του λαού μας. Ακόμα κι από αυτούς που προεκλογικά τρέχουν, φωνάζουν, κουνάνε σημαίες, εκτονώνονται, ενώ από τη δεύτερη μέρα των εκλογών κυνηγάνε το μεροκάματο. Κανένας πια δεν τους χρειάζεται, κανένας δεν τους δίνει σημασία, αφοσιωμένοι οι εκλεκτοί στα υψηλά τους καθήκοντα, λησμονούν τα λόγια τα μεγάλα και τα ψεύτικα που τους έλεγαν για να πετύχουν την εκλογή τους.

Βέβαια, ποτέ καμιά εξουσία δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλους. Αλλά μια επιτυχημένη εξουσία φροντίζει ώστε οι κοψοχέρηδες να είναι λίγοι, όσο το δυνατόν λιγότεροι.
Τα ποσοστά τους γρήγορα θα φανούν!

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »