Η ρατσιστική ενέργεια κατά του Οδυσσέα που δεν του έδωσαν τη σημαία που δικαιούταν, φέρνει στο νου τον υφέρποντα ρατσισμό που εκδηλωνόταν από τους γηγενείς προς τους πρόσφυγες του '22, που τους αντιμετώπιζαν σαν εχθρικό πληθυσμό που ήρθε να βεβηλώσει τα ιερά και τα όσια της Ελλάδας.

Όταν οι πρόσφυγες κατασκήνωσαν, στον όρμο που χτίστηκε η Ν. Αρτάκη, οι ντόπιοι έφεραν ένα σωρό εμπόδια. Ο δυστυχής πληθυσμός των προσφύγων κατασκήνωσε σε μεγάλες σκηνές, τα «τσαντήρια» όπως έμειναν, και αγωνίζονταν για την επιβίωση. Τις νύχτες, κοπάδια «λύκοι» ούρλιαζαν στον διπλανό λόφο που ήταν του Βουδούρη το μνήμα, φέρνοντας ανατριχίλα και φόβο στα παιδιά και στις γυναίκες για το «άγριο μέρος που μας έφεραν για να μας φάνε οι λύκοι». Ύστερα άρχισαν να βγαίνουν και «φαντάσματα»... Μερικά ψωμωμένα παιδιά της Αρτάκης, ένα βράδυ παραφύλαξαν και την ώρα που βγήκε το φάντασμα έπεσαν πάνω του και το ρήμαξαν στο ξύλο. Από τότε οι Αρτακιανοί πρόσφυγες βρήκαν την ησυχία τους. Χάθηκαν οι λύκοι, χάθηκαν και τα φαντάσματα. Κανένας δεν τόλμησε να παρουσιατεί σαν λύκος, ή να τυλιχτεί λευκό σεντόνι και να παραστήσει το φάντασμα!

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »