Συνέβη κάτι που νομίζω ότι πρέπει να το συζητήσουμε. Ήρθε στο γραφείο μας ένας επαγγελματίας και ζήτησε τη συμβουλή μας σε θέμα που τον ενδιέφερε: Ήταν, είπε, επαγγελματίας 15 χρόνια συμπληρωμένα, και ήθελε να μάθει αν μπορούσε να πάρει σύνταξη.

Η απάντηση μας είναι ότι δικαιούται σύνταξη σύμφωνα με το νόμο που ισχύει σήμερα, αλλά όταν συμπληρώσει ηλικία 65 ετών. Αυτός όμως ήταν νέος.

-Δεν με ενδιαφέρει μου απαντά, θα διακόψω τώρα, για να μην πληρώνω εισφορές, αφού όπως και να'χει στα 65 θα την πάρω. Το μαγαζί είναι στον αδερφό μου και θα δουλεύω εκεί χωρίς να φαίνομαι, Και περιχαρής σηκώθηκε να φύγει. Τότε τον συγκράτησα.
Για κάτσε να σου εξηγήσω, του λέω.

Όταν θα πάρεις σύνταξη, ύστερα από 20 χρόνια, θα πάρεις τα ψίχουλα από τα ψίχουλα των 15 χρόνων που θα έχεις πληρώσει. Μην έχεις την απαίτηση να πάρεις ίσα με τον αδερφό σου, που θα έχει πληρώσει για 35 χρόνια και θα παίρνει μια σύνταξη για την οποία, εμείς τα σωματεία, φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε, να είναι τέτοια ώστε να μπορεί να ζήσει. Μην έρθεις ύστερα από 20 χρόνια και απαιτείς από την τότε διοίκηση του σωματείου να κάνει αγώνα για να σου αυξηθεί η σύνταξη σου και να περάσεις την αφεντιά σου για τον έξυπνο που φόρεσε το φέσι στους συναδέρφους του, πολλοί από τους οποίους πληρώνουν και πάνω από 40 χρόνια εισφορές. Ο αδερφός σου πληρώνει νια τον εαυτό του, δεν πληρώνει για σένα. Για σένα θα πληρώσεις εσύ. Το Ταμείο πού θα τα βρει; θα αδικήσει τους άλλους ασφαλισμένους του για να πληρώνει εσένα;

Σκέψου το λοιπόν, πριν αποφασίσεις να κάνεις την διακοπή! Έφυγε και νομίζω ότι διακοπή δεν έκανε.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »