Θα ασχοληθούμε πάλι με τον κ. γ. Γραμματέα της ΠΟΣ-ΤΕΒΕ γιατί μας εντυπωσίασε η καινοφανής θεωρία που μας έσκασε.

«Τα σωματεία, λέει, δεν είναι ξέφραγο αμπέλι να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει, όποτε θέλει»... έτσι είπε. Όμως ακριβώς, ξέφραγο αμπέλι είναι τα σωματεία κ. Γραμματέα. Όταν θέλει κάποιος πληρώνει τη συνδρομή του και μπαίνει, και όταν του καπνίσει, διακόπτει τη συνδρομή του και βγαίνει. Κι άμα ξαναθέλει ξαναπληρώνει (το άτιμο το χρήμα) και ξαναμπαίνει.

Αυτό το απλό και συνηθισμένο δεν το ήξερες, παλιός συνδικαλιστής εσύ, και περίμενες από εμάς να σου το μάθουμε, βλάχοι άνθρωποι κι από χωριό;

Προσοχή! Ολα τα σωματεία έτσι είναι εκτός από τα δικά μας. Τα δικά μας έχουν εξασφαλισμένες τις εισφορές, έχουν πιάσει το νερό στη μάνα, και επομένως δεν μπορούμε να διαγράψουμε κανέναν. Εάν προτιμάτε οποιαδήποτε άλλη σχέση, έπρεπε να το αναφέρετε με άρθρο στο Καταστατικό που ακόμα ζεστό κρατάτε στα χέρια σας τη θέση των συνταξιούχων ως προς τα σωματεία και την Ομοσπονδία, έπρεπε να ρυθμίζει ειδικό άρθρο του καταστατικού. Τίμια και καθαρά.

Αν συμφωνήσουμε μαζί σου ότι τα σωματεία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, τότε τι είναι; Περιφραγμένη παγίδα, που συλλαμβάνει τον κάθε συνταξιούχο, ανερώτητα του παίρνει τη συνδρομή, και άντε στο καλό σου χριστιανέ μου, από την πίσω πόρτα, δεν σε χρειαζόμαστε άλλο. Να μην τους μαζέψουμε και όλους και μας πάρουν τα σωματεία από τα χέρια μας! Και ύστερα τι θα απογίνουμε ελόγου μας χωρίς...αγώνες;

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »