Δεν είναι μόνον η έμμονη ιδέα του πολέμαρχου Μπους που επιδιώκει την επίθεση εναντίον του Ιράκ, είναι και οι απέξω που περιμένουν λύσεις στα διάφορα προβλήματα που επισωρεύει στις Οικονομίες η διαρκής ειρήνη.

- Οι πολεμικές βιομηχανίες που βλέπουν σαν λύση την αποσυμφόρηση των αποθηκών τους από το αχρησιμοποίητο υλικό που όχι μόνο παλιώνει και φθείρεται, αλλά που πρέπει να αντικατασταθεί με νέα καλύτερα και αποτελεσματικότερα όπλα.

- Οι ειδικοί ερευνητές πολεμικών όπλων, που πρέπει στην πράξη να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα των επινοήσεων τους.

- Οι διάφοροι στρατηγοί και αρχιστράτηγοι που νιώθουν παροπλισμένοι όλα αυτά τα χρόνια, που τέχνη που σπούδασαν δεν έχει πέραση. Αναζητούν την ευκαιρία να κρεμάσουν μερικά παράσημα ανδραγαθίας στο στήθος τους, διότι «ουκ εά με καθεύδει το του Μιλτιάδου τρόπαιον», τα τρόπαια των συναδέλφων τους πολεμικών εποχών.

- Οι κοινωνικές επιπτώσεις στο ασφυκτικό θέμα της ανεργίας. Ο κορεσμός στην παραγωγή της βιομηχανίας σε όλες τις δραστηριότητες, εκτός από την πολεμική που βρίσκει διέξοδο σε κάποιους αποδιοπομπαίους με οποιαδήποτε πρόφαση.

- Οι επενδυτές, που περιμένουν πώς και πώς μια επίθεση στο Ιράκ, για μια αναταραχή και ανακατάταξη των μετοχών τους στα Χρηματιστήρια και τις ευκαιρίες που θα δημιουργηθούν για εύκολο πλουτισμό. Αυτοί που με νευρικότητα βλέπουν τις επιθεωρήσεις των όπλων του Ιράκ σαν μια απλή καθυστέρηση!

- Η ελπίδα τους, όσων περιμένουν να ανατινάξει ο Σαντάμ τις πετρελαιοπηγές «του», που θα ανεβάσει στα ύψη το πετρέλαιο, και η ελπίδα όσων περιμένουν ότι η επόμενη κατάσταση θα τους καλέσει να ανορθώσουν τις καταστρεμμένες εγκαταστάσεις δημιουργώντας δουλειές και κέρδη μακροχρόνια. Έχουν υπολογίσει ότι κάθε αύξηση διαρκείας στην τιμή του πετρελαίου κατά 1 δολάριο, πληρώνουν οι αμερικανοί καταναλωτές 5 δισ. δολάρια το χρόνο. Η αναγκαιότητα άλλωστε, εκσυγχρονισμού της ιρακινής πετρελαιοβιομηχανίας είναι μεγάλη, και πολλά θα κερδίσουν οι εταιρίες κατασκευής εγκαταστάσεων και εξοπλισμού.

- Η «επόμενη κατάσταση» που μόνον έτσι θα ιδεί την παλινόρθωση της εξουσίας της, εξοντώνοντας και αντικαθιστώντας την σημερινή, και πιέζει για «δημοκρατική λύση» που θα φέρει την ελευθερία και ότι καλό απορρέει από τη «δημοκρατία» τους.

- Και τέλος, η αποδοχή από τους λαούς της λιτότητας που φέρνει κάθε πόλεμος αφού, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας στη γλώσσα τους, ο πόλεμος είναι πατέρας κάθε προόδου, και αναγκαίο κακό.

Βέβαια, τους πολέμους ανά τους αιώνες, τους έκαναν διάφοροι στρατηλάτες-σφαγείς πληθυσμών, με ονομαστούς και καταξιωμένους τους περισσότερο αιματοβαμμένους. Ίσως επί των ημερών μας να αναδειχτεί ένας τέτοιος. Όλα όμως αυτά, χρειάζονται θυσίες, τόσο από τα θεωρεία μας που θα χρειαστεί να αναστείλουμε ορισμένες ευαισθησίες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ιρακινών, όσο και από τους ιρακινούς που θα χειαστεί να θυσιαστούν μερικά εκατομμύρια ψυχές, στο βωμό της Δημοκρατίας,της Ελευθερίας, και άλλων...σαπουνόφουσκων.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »