Όταν έφεραν τον πίνακα του Ν. Γύζη το «Κρυφό Σχολειό», στην αίθουσα της Δημαρχίας, πατείς με-πατώ σε τρέξαμε να απολαύσουμε το έργο, την τελειότητα της τέχνης, τα χρώματα, τη σύλληψη, την εκτέλεση, το αποτέλεσμα της προσπάθειας του καλλιτέχνη, ανάλογα με τα εφόδια του καθενός μας.
Όταν έφεραν την εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας, ήταν κακό που έτρεξε ο κόσμος να ιδεί ένα τέτοιο σπάνιο έργο, όλος αυτός ο κόσμος, που δεν πρόκειται στη ζωή του να πάει να το δεί στον τόπο του; Γιατί ήταν πράξη ειδωλολατρική;
Βέβαια, και στην περίπτωση αυτή, ανάλογα και πάλι με τα «εφόδια» του, του καθενός η επίσκεψη σε κάτι αποβλέπει. Κάποιος απελπισμένος ίσως να έτρεφε και κάποια ελπίδα. Έχουμε όμως πολλές αφορμές για κάποια ελπίδα στη ζωή μας;
Και στο κάτω-κάτω, αφού απέτυχαν οι Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες να δώσουν ελπίδα για μια αρμονική συμβίωση των λαών, που μαστίζονται από συνεχή λιτότητα και χωρίς κάποιο φως στον ορίζοντα, ενώ τον παραγόμενο πλούτο τον καρπώνονται οι προνομιούχοι, αφήστε αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα να ζήσουν καλά σ' αυτή τη ζωή τους, να ελπίζουν ότι θα ζήσουν μετά θάνατον.
Στην μια περίπτωση φταίει ότι ανάβουν κερί, αλλά και στην άλλη πληρώνουν εισιτήριο!