Στέλνουμε ευχές σε όλο τον κόσμο, για μια καλή χρονιά. Καλύτερη από αυτήν που έφυγε. Καλύτερη στην υγεία, στην πρόοδο, στην ευημερία. Μια χρονιά ειρηνική, για όλο τον κόσμο. Οι άσκεφτοι ας βάλουν, επιτέλους, «την μάχαιραν εις την θήκην, διότι μάχαιραν δίδουν μάχαιραν λαβαίνουν». Αιώνια αλήθεια η ρήση του Χριστού. Θα μπορούσαμε να αφήσουμε «χρυσούς αιώνες» στους επιγεννομένους μας. Ο Χρόνος που έφυγε, επισώρευσε αίμα, καταστροφές, θρήνους. Αναίτια. Ας πάει στο καλό.

ΤΟ ΕΥΡΩ
Ο χρόνος που έφυγε εγκαινιάστηκε με την έλευση και στην πατρίδα μας του ευρώ. Του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, που τόσες ελπίδες και προσδοκίες τρέφαμε, αλλά που οικτρά μας απογοήτευσε. Νομίζαμε πως θα 'φερνε, τουλάχιστον, την οικονομική σταθερότητα, ώστε και σαν κράτος η Ελλάδα να έχει μια οικονομική άνεση, αλλά και ατομικά ο καθένας μας να μπορεί να προγραμματίσει τα οικονομικά του για μια ανθρώπινη διαβίωση. Απογοήτευση. Οι συντάξεις μας, κατά το 2002, παρά την φαινομενική αύξηση, στην αγοραστική δύναμη ελαττώθηκαν. Εφέτος αγοράζουμε πολύ λιγότερα αγαθά από πέρυσι και μένουμε με πολλές τις ελλείψεις.

Η κυκλοφορία και στη χώρα μας του ευρώ, ίσως να μη μελετήθηκε αρκετά. Έφερε αναστάτωση στα νοικοκυριά.

ΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Με τη δραχμή, με τις υποδιαιρέσεις και τα πολλαπλάσια της, είχαμε ζυμωθεί χρόνια. Μπορούσαμε να υπολογίσουμε και να συγκρίνουμε τις τιμές των αγαθών. Με το ευρώ, ακόμα δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε. Δεν βοηθηθήκαμε γι΄ αυτό. Είχαμε το 50ντάρικο, το κατοστάρικο ακόμα και τις διακόσιες δραχμές σε χαρτονόμισμα. Με το ευρώ στις 340 δραχμές, αλλά στο μέγεθος της δραχμής, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακριβώς την αξία του. Κι ενώ το ισάξιο του δολάριο κυκλοφορεί χάρτινο, το ευρώ, στρογγυλό σαν δραχμή, φεύγει και σαν δραχμή, ενώ αξίζει 340 δραχμές. Ακόμα και το διπλό, 680 δραχμές, κι αυτό το μεταχειριζόμαστε σαν ψιλά της δραχμής. Σαν δίφραγγο. Να σκεφτείτε ότι: ένα χάρτινο διακοσάρικο, ένα χάρτινο κατοστάρικο και ένα χάρτινο πενηντάρικο, αντικαταστάθηκαν όλα μαζί με ένα ευρώ. Ένα κέρμα στρογγυλό σαν δραχμή. Το ένα λεπτό, κι αυτό έχει την αξία 3,5 δραχμών. Ξέρετε, 34 παλιές τρύπιες ελληνικές δεκάρες. Και όμως χάνεται από την κυκλοφορία σαν μηδαμινής αξίας. Τελευταία προσπαθούν από την Τηλεόραση να ενημερώσουν τον κόσμο. Αργησαν όπως σε όλα. Είναι ψυχολογικό το φαινόμενο. Το βάρος των κερμάτων στην τσέπη μας, μας ανακουφίζει να τα ξεφορτωθούμε εύκολα. Όπως-όπως. Χωρίς πολλή σκέψη. Για ένα μάτσο μαϊντανό, για ένα ματσάκι άνηθο.

Οι Ιταλοί πρώτοι κατάλαβαν το λάθος των κερμάτων, και ζήτησαν την αντικατάσταση τους με χαρτονομίσματα. Το αίτημα τους απορρίφθηκε από την Ε. Ε.

ΟΙ ΤΙΜΕΣ
Η αχαλίνωτη Ελεύθερη Οικονομία, που επιτρέπει την αυθάδη εκμετάλλευση των εισοδημάτων, για τα περιορισμένα των συνταξιούχων και μισθωτών, έχει γίνει βραχνάς ανυπόφορος. Εγκαταλειμμένοι στα χέρια αδίσταχτων εκμεταλλευτών, παρόλες τις «συμφωνίες κυρίων», η ακρίβεια ξετινάζει τα ισχνά πορτοφόλια τους και τους φέρνει σε απόγνωση. Η στρογγυλοποίηση των τιμών, παρά τις υποσχέσεις, έγινε προς τα πάνω.

Το σύνθημα ρίχνεται από τις ΔΕΚΟ. Αυτές σέρνουν το χορό της ακρίβειας. Και ακολουθούν όλοι. Το κράτος τι κάνει; το κράτος εκπροσωπείται από τη ΣΔΟΕ. Ενδιαφέρεται μόνο να κόβονται αποδείξεις για να παίρνει το μερτικό του. 18% ΦΠΑ, από τις εισπράξεις, χωρίς να ενδιαφέρεται αν ο επαγγελματίας έβγαλε το μεροκάματο σήμερα, αν έβγαλε τα έξοδα του, ενοίκια, τέλη, νερά, ΔΕΗ, ΟΤΕ, και τις ζημιές του. Αφανής εταίρος με κέρδη επί των εισπράξεων μόνο, οι ζημιές είναι δικές μας. Και οι στρογγυλοποιήσεις πάλι δικές μας. Έτσι χάνουμε τα ευρώ από την τσέπη μας.

ΟΙ ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ
Η ανικανότητα της κυβέρνησης να συγκρατήσει τις τιμές με αυστηρούς ελέγχους, ή να αναπροσαρμόσει τις συντάξεις σε επίπεδα τιμαριθμικής αναπροσαρμογής, όπως με την περίφημη ΑΤΑ, που κράτησε λίγα φεγγάρια, έχουν φέρει τους «μικρούς» σε επίπεδα απόκληρων της κοινωνίας.

Εδώ συμβαίνει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε: Με τέτοια στενότητα χρήματος πώς ανεβαίνει ο πληθωρισμός! Εμείς τον πληθωρισμό, τον αισθανόμαστε σαν ακρίβεια, που μειώνει την αγοραστική μας δύναμη. Πληθωρισμό έχουμε, όταν έχουμε πολλά λεφτά αλλά δεν βρίσκουμε αγαθά, θυμούμαστε τον πληθωρισμό της Κατοχής. Είχαμε πολλά λεφτά, αλλά δεν βρίσκαμε αγαθά. Τώρα τα αγαθά άφθονα, αλλά δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε, έχουμε πληθωρισμό αγαθών και έλλειψη χρημάτων. Και το 2003 μας βρίσκει φτωχότερους από το 2002. Οι αυξήσεις στις συντάξεις μας θα περιοριστούν στο 4%, πιο κάτω και από τον πληθωρισμό. Όμως οι κρατήσεις για τον ΛΑΦΚΑ που έληγαν, επεκτάθηκαν μέχρι και το 2008. Και όμως οι κρατήσεις αυτές, που αρχίζουν από 2% και φτάνουν μέχρι και 5%, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, εξουδετερώνουν το 4%. Την αύξηση που σκοπεύουν να μας δώσουν.

Ο φετινός χειμώνας, θα είναι ένας από τις πιο δύσκολες περιόδους που θα περάσουμε. Παρόλο που οι συγκαιρίες είναι ευνοϊκές.

«  Προηγούμενo άρθρo