Πρώτα με τους αθρόους διορισμούς για να καταπολεμήσουν την ανεργία. Έπειτα με τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις για να καταπολεμήσουν -πάλι- την αεργία, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Με τις αμελέτητες πολιτικές, ξετινάχτηκαν τα ασφαλιστικά Ταμεία στον αέρα.

Με το αίμα της καρδιάς μας φτάσαμε να έχουμε υγιείς ασφαλιστικούς οργανισμούς για την εξασφάλιση των γηρατειών μας για την περίθαλψή μας. Κι αντί να εφαρμόσουν τα υπεσχημένα, να χρηματοδοτούν, δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο από το ταμείο του κράτους τους οργανισμούς, όχι μόνον αυτό δεν έκαναν, αλλά εκμεταλλεύτηκαν με κάθε τρόπο τα κεφάλαια των ταμείων, σαν πηγή αστείρευτη πότε, απλώς άτοκα, και πότε, απλώς, επιζήμια.

15 τρισεκατομμύρια δραχμές υπολογίζονται τα χρήματα που έχουν χάσει τα τελευταία 25 χρόνια τα ασφαλιστικά ταμεία από παρακράτηση του Κοινωνικού Πόρου και κάθε νόμιμου δικαιώματος των ασφαλισμένων. Από χαμένους τόκους τότε που τα επιτόκια έτρεχαν με 25%. Μέχρι και βιβλιάρια "απόρων κορασίδων" είχαμε -τα ταμεία μας- χρηματοδοτήσει. Μέχρι και στο "Τάμα του έθνους" τον "Ναό του Σωτήρος", είχαμε αρκετά δις δρχ. δώσει. Ήταν η εποχή των παχυών αγελάδων. Και οι κοντόφθαλμοι δεν έβλεπαν πέρα από το δάχτυλό τους.

Έφερναν καραβιές αναξιοπαθούντων, κατατρεγμένων και την κοινωνική τους πολιτική, την υποχρέωση του κράτους για αποκατάσταση των ανθρώπων αυτών, την εναπόθεταν στα αστείρευτα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου με μαθηματική ακρίβεια: Να μη μπορούν τα Ταμεία να πληρώσουν τις συντάξεις. Μα τι έγιναν τόσα χρήματα; Από χρόνια, απ' όσο ξέρουμε, η διοίκηση του ΤΕΒΕ προειδοποιούσε τους αρμόδιους. Αλλωστε, στο Δ.Σ. του ΤΕΒΕ υπάρχει και κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ποιος πίστευε όμως τους "φωνασκούντες"; Τώρα θα λάβουν μέτρα: "Ως το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2001 η κυβέρνηση θα είναι έτοιμη να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία σχετικά με τη ρύθμιση του ασφαλιστικού ζητήματος".

Δημιουργήθηκε "ασφαλιστικό ζήτημα". Γιατί, ποιος φταίει; τι φταίει; Πώς θα επανορθωθεί;

Φέρανε ειδικούς σπουδαγμένους στο εξωτερικό, να δώσουν τα φώτα τους. Δεν έφταναν αυτοί, φέρανε και ολόκληρες εταιρείες μελετητών. Ξέρουμε τις εισηγήσεις τους. Όμως χωρίς αβγά δεν γίνεται ομελέτα. Χωρίς γενναία συμμετοχή του κράτους, με εγγυημένο κοινωνικό πόρο, δε γίνεται ασφαλιστική πολιτική.

«  Προηγούμενo άρθρo