Πήραμε πολλά τηλεφωνήματα, από συναδέλφους προέδρους σωματείων, με συγχαρητήρια για το προηγούμενο φύλλο μας. «Μπράβο, συγχαρητήρια, καλά τα λες, έτσι είναι, έπρεπε κάποιος να τους τα πει, κλπ», και ήταν μια τόνωση η ενθάρρυνση τους στον αγώνα μας κατά της παρανομίας. Όταν όμως, τους λέγαμε να μας τα στείλουν γραμμένα για να τα δημοσιεύσουμε, άρχιζαν τις δικαιολογίες και μένανε στις υποσχέσεις.
Τέτοιο φόβο! Τέτοια τρομοκρατία! Τέτοια ανεξήγητη συμπεριφορά, από ελεύθερους ανθρώπους.
|