Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Φταίνε οι παλιοί ή φταίνε οι καινούργοι; Φταίνε οι χτεσινοί η φταίνε οι σημερινοί; Βίος και πολιτεία οι χτεσινοί ή βίος και πολιτεία των σημερινών; Γιατί όλες οι συζητήσεις; Εάν φταίνε οι μεν δεν θα φταίνε οι δε και να τους αμνηστεύσουμε. Έτσι φτάνουμε στο ψητό. Ποιους θα αμνηστεύσουμε. Και ανάλογα με την κομματική ταυτότητα του καθενός αμνηστεύει τους δικούς του και καταδικάζει τους αντίπαλους.

Όμως, εμείς που έχουμε θυσιάσει μια ζωή γιαυτόν τον τόπο, που τρέχαμε στα βουνά της Αλβανίας πρώτα, στα βουνά της Ελλάδας δεύτερα, που μας έτρεχαν σε βουνά και σε νησία τρίτα, δεν αμνηστεύουμε κανέναν και για τίποτα. Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Ο παλιός για τις παλιές και ο νέος για τις νέες. Δεν αμνηστεύουμε γιατί δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε γιατί τη ζήσαμε και τη ζούμε τη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας. Την ιστορία του ελληνικού λαού. Η ιστορία, τις πράξεις των ανθρώπων και προπάντων, τις πράξεις των πολιτικών δεν τις πατσίζει. Τις προσθέτει. Και κατακυρώνει το χρέος του καθενός χωριστά. Αν υπήρξε σκάνδαλο παλιό να επισύρει την καταδίκη. Κι αν υπάρχει σκάνδαλο νέο να τιμωρηθεί. Ο καθένας να εκτίσει την ποινή του. Τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις, οι κλεψιές σε βάρος του λαού δεν πατσίζονται, προσθέτονται. Δεν πατσίζονται γιατί δεν είναι πολιτικά-ιδεολογικά αδικήματα, είναι ποινικά, και πρέπει ο Ιαβέρης να καραδοκεί.

Το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι ποιος φταίει πιο πολύ για να αμνηστεύσουμε τον άλλον, αλλά πόσο φταίει ο καθένας τους, για να τιμωρηθεί.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »