Αφού περάσανε από το μίξερ των βομβών του απεμπλουτισμένου ουρανίου, νέους-γέρους - γυναίκες και παιδιά του Αβγανιστάν, το βάλανε μίγδην στο τηγάνι, και μαζεύτηκαν, σαν τις μύγες στα χασάπικα, να μοιραστούν τα εδέσματα του Τηγανιστάν.
Τους καμαρώσαμε, καλοθρεμένους όλους, γύρω από το απαστράπτον τραπέζι στη Γερμανία, στριμωγμένο πλήθος, (πού βρέθηκαν,Χριστέ μου νεογέννητε, τόσοι σωτήρες;) να διαμοιράζονται τα ιμάτια, (δώσε κι εμένα μπάρμπα Σάμ), του πτώματος μιας καταστραμένης χώρας, αλληλοσπαρασσόμενων φυλών και φατριών.
Ανθρωποι, που από αμνημόνευτων χρόνων ζούσαν αποκαταστημένοι, πέρα από βουνοκορφές και θάλασσες, σε σημεία μακρινών οριζόντων, κλήθηκαν να γευτούν τα αγαθά της ελευθερίας, όπως πάντα συμβαίνει, "δρυός πεσούσης".
Η ναφθαλίνη, από όπου ανάσυραν τους περισσότερους, προϊόν κι αυτή του πετρελαίου που κρύβεται στα πλούσια έγκατα της φτωχής γης, το φυσικό αέριο που ανησυχεί να βγεί στην επιφάνεια να τροφοδοτήσει τις απελευθερώτριες χώρες, ανταγωνιστικό των άλλων αδελφών χωρών, ήταν το δέλεαρ που μάζεψε, σαν το γαύρο οι λάμπες των Αρτακινών Γρι-Γρί τις σκοτεινές νύχτες του Ευβοϊκού, όλους που απόχτησαν αναπάντεχα λόγο, για τη λευτερωμένη χώρα από το ζυγό... των κατοίκων της.
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται σε επάλληλους κύκλους, αενάως στο χρόνο, χτες εδώ, σήμερα εκεί, αύριο αλλού. Οι λαοί τους έχουν πάρει χαμπάρι, αλλά τι να κάνουν; υποδέχονται την επιβεβλημμένη λευτεριά τους, με τραγούδια και καραμούζες.
Η Τάξη, η ασφάλεια, η νεκροταφική ησυχία, έχει τρόπους να επιβάλλεται. Η Νέα Τάξη, που είναι η παλιά Τάξη μεταλλαγμένη και εκσυγχρονισμένη, με νέα οράματα και ιδανικά, θα περιβληθεί το φωτοστέφανο της δόξας, και θα κληθεί να προσφέρει υπηρεσίες και να αναλωθεί... υπέρ του λαού της. Φτωχέ ντουνιά!..