Και επειδή ο λόγος περί τον Δημόκριτο...
Ο μέγας σοφός και αστροφυσικός της αρχαιότητας, έλεγε...
«Ανάμεσα π.χ. σε δύο ανθρώπους υπάρχουν εκατομμύρια φυσικά σωμάτια που δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού, ωστόσο όμως υπάρχουν άνθρωποι, από την φύση προικισμένοι που μπορούν να διακρίνουν, ορισμένα από αυτά...».

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δουν αυτό που δεν βλέπουν κάποιοι άλλοι... Και αυτό είναι κάτι που αφορά όλους τους τομείς της κοινωνικής, εργασιακής, πολιτισμικής, πολιτικής ζωής κλπ.

Επειδή όμως ζούμε σε μια κοινωνία όπου κυριαρχούν οι οπτικά μεσαίου βεληνεκούς... άρα μέτριοι... και καλά κάνουν... γιατί αν κυριαρχούσαν οι καλύτεροι θα είχαμε «αριστοκρατία» και θα γινότανε φασισμός..., ή αν θα κυριαρχούσαν οι χειρότεροι θα είχαμε «κακιστοκρατία» και θα απειλούταν με καταστροφή ο κοινωνικός ιστός και το «οικοσύστημα...».

Ωστόσο οι μέτριοι κυρίαρχοι όντες, προσπαθούν να καθηλώσουν όλους τους άλλους «άριστους» και «κάκιστους», σε ένα κατώτερο μέσο όρο με βάση τον δικό τους οπτικό ορίζοντα...

Οι εκτός εξουσίας όμως, φυσικά προικισμένοι κατά τον Δημόκριτο, άνθρωποι που έχουν την δυνατότητα να διακρίνουν τα επιπλέον σωμάτια, κρύβουν κατά περίσταση επιμελώς την δυνατότητα τους αυτή, από τους εντός εξουσίας μέτριους, γιατί αν γίνουν αντιληπτοί, «θα τους φάει το μαύρο σκοτάδι...».

Ομως επειδή «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον...» έρχεται κάποια ώρα, κάποια στιγμή που αποκαλύπτεται η πραγματικότητα...

Και διερωτόμαστε, κατά κωμικοτραγικό τρόπο...
-Μα είναι δυνατόν «εκείνος ή εκείνη» να βλέπει την πίσω όψη του τοίχου;
-Είναι δυνατόν «αυτός ή αυτή» να βλέπει και προβλέπει αυτό που δεν βλέπουμε εμείς;

Και όμως είναι φίλοι μου... Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά γύρο μας, πολύ κοντά μας, θα δούμε αυτό που δεν μας αφήνει ο εγωισμός μας και ίσως άλλες σκοπιμότητες να δούμε... και να παραδεχτούμε...

Σπύρου Ζήσης

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »