Αλλοι λένε ότι η Διοίκηση έκανε την «μεγάλη κίνηση», βγαίνοντας να δώσει στους εργαζόμενους «πριμ παραγωγικότητας» και ότι «δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο κίνητρο από αυτό». (;)
ΑΛΛΟΙ, αντίθετα, πιστεύουν ότι, τα «χέρια» των εργαζομένων, θα κουβαλάνε αρκετό βάρος το καθένα, με τα λεφτά των «πριμ» για δόλωμα στο χαρτάκι της μισθοδοσίας τους... Κι όπως μου έλεγε ένας συνάδελφος, «όταν προσέρχεται το πρωί ο άλλος, στην εργασία του δεν σκέφτεται τα λεφτά του «πριμ» που πήρε ή δεν πήρε περισσότερα από τον διπλανό του, αλλά μόνο το βάρος τους που κουβαλάει μαζί του». Αφού πολύ εύκολα όλο αυτό το «πριμ», μπορεί να τον καταστήσει δακτυλοδεικτούμενο και, παράλληλα να προκαλέσει κόψιμο των υπερωριών, των Ε.Ε., εξαιρέσιμων και παντός είδους επιδομάτων, από την Διοίκηση...
ΣΤΟ τέλος. Όπως και να 'χει, και στη μια περίπτωση και στην άλλη, ευνοημένος της ιστορίας θα είναι το «Αφεντικό»... Η Διοίκηση ότι είχε να κάνει το έκανε. Και «πριμ» παραγωγικότητας έδωσε σε όλους, από το οποίο βέβαια την μερίδα του Λέοντος θα πάρουν τα Διευθυντικά στελέχη. Και στους εργαζόμενους έστειλε το μήνυμα ότι «αν η Διοίκηση μείνει ικανοποιημένη και αν όλα πάνε καλά με τον ανταγωνισμό, τον επόμενο χρόνο θα... θα... θα...» και γενικά προσπάθησε με κάθε τρόπο να ανεβάσει το ηθικό των εργαζομένων...
ΤΩΡΑ, όλη η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των εργαζομένων... Αν η επιχείρηση τα πάει καλά με τον ανταγωνισμό... θα...
Αν όμως δεν τα πάει..., «η Διοίκηση δεν θα έχει το παραμικρό μερίδιο ευθύνης».
Ο κόσμος θα τα βάλει με εκείνους τους «αντιπαραγωγικούς υπαλλήλους, που αντί να μασάνε σίδερα, εκείνοι έπλεχαν πουλόβερ για τον χειμώνα...» ή τα είχαν όλα, και πάλι δεν εκτίμησαν τίποτα».
ΚΑΙ φυσικά αρκετοί, για να μην πω οι περισσότεροι, θα ξεχάσουν αυτόματα και τους εργαζόμενους που με τον μόχθο τους και τις δεξιότητες τους, συνέβαλαν στην ανάδειξη του Οργανισμού, σε εταιρία Κολοσσό και κατ' επέκταση στην ανάπτυξη της χώρας... Και την απουσία σοβαρών κινήτρων τελευταία, όπως την μείωση των κουτσουρεμένων Εκτός Έδρας, υπερωριών, εξαιρέσιμων κλπ. Και την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος... Και τους πειραματισμούς στα Βαλκάνια με τα χαμένα κεφάλαια που έπρεπε να επενδυθούν εδώ... Και τις αλλαγές στρατηγικής των Διοικήσεων, που άλλαζαν το έργο ολόκληρων κλάδων και καλούσαν το προσωπικό να προσαρμοσθεί σε σύντομα χρονικά διαστήματα... Και... Και... Και...
Σπύρου Ζήσης
|