Τώρα καταλαβαίνω γιατί τον τελευταίο καιρό υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αλλά και κυβερνητικοί τεχνοκράτες στις αναλύσεις τους για τα προβλήματα της οικονομίας μας επισημαίνουν ότι ο μεγάλος κίνδυνος ανατροπής της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής ενεδρεύει στους συνδικαλιστές.

Όλοι αυτοί προφανώς οι τεχνικοί εξουσίας, όπως τους αποκαλεί ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της ΓΣΣΕ κ Χρήστος Πολυζωγόπουλος, είχαν κυριολεκτικά πανικοβληθεί από την ισχυροποίηση των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ μετά και από την σύγκρουση για το ασφαλιστικό πέρσι και δεν έκρυβαν την απαισιοδοξία τους για τις εξελίξεις λέγοντας ότι αποτελεί μεγάλο κακό για τον τόπο το ότι ψήλωσαν οι συνδικαλιστές...

Και εγώ διερωτόμουν γιατί είναι κακό για την κυβέρνηση,για την κοινωνία για την πολιτική ζωή του τόπου, η ανδρωση και η ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Δεν είναι προς το συμφέρον της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει σε όλες τις τομές ύστερα από κοινωνικό διάλογο, να έχει αξιόπιστους συνομιλητές, δηλαδή συνδικαλιστές που να μην κρατούν μόνο την σφραγίδα του σωματείου, αλλά και να έχουν και την δύναμη και επιρροή ώστε να πείθουν τους εργαζόμενους για όσα συμφωνούν με την κυβέρνηση.

Ίσως είναι χρήσιμες κάποιες επισημάνσεις όπως

1) Τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία κατέχουν σημαντικά αιρετά αξιώματα σε όλους τους χώρους των εργαζομένων και σε όλη την χώρα εκφράζουν, περισσότερο από οιοδήποτε άλλο κομματικό στέλεχος ή κομματική ομάδα, το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ

2) Η καθημερινή επαφή με τους εργαζόμενους, δηλαδή την βάση του ΠΑΣΟΚ νομιμοποιεί την παρέμβαση τους και καθιστά τις διαπιστώσεις τους και τις προτάσεις τους αντικειμενικές και αξιόπιστες.

Αυτές είναι μερικές και πιο ουσιαστικές ποιοτικές διαφορές από τις άλλες κινήσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και προσδίδουν πολιτική εντιμότητα και καθαρότητα.

Πρέπει να αποτελεί τον σκληρό πυρήνα τις οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ η ανακατανομή του εθνικού πλούτου με δίκαιο τρόπο, ενώ δεν πρέπει να γίνουν άσκοπες ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και να μην μειωθεί άλλο η κρατική συμμετοχή σε εταιρείες όπως ο ΟΤΕ τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ και Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.

Πρέπει να υπάρξουν δεσμεύσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας το 35ωρο το ασφαλιστικό τονίζουν ότι η λύση του προβλήματος δεν μπορεί να προέλθει με αναδιανομή εντός του συστήματος αλλά με νέες ρυθμίσεις και φορολογικές μεταρρυθμίσεις.

Αυτές οι προτάσεις ούτε τη σταθερότητα ούτε την ανάπτυξη υπονομεύουν ενώ ενισχύουν και σφυρηλατούν την κοινωνική συνοχή.

Οι συνδικαλιστές δεν ζητούν μόνο την ενσωμάτωση των προτάσεων τους στη νέα κυβερνητική πολιτική αλλά και την αποφυγή νέων λαθών και έχουν δίκιο όταν επισημαίνουν λάθη παραλήψεις, αλαζονικές επιλογές, άκαιρα μέτωπα συλλογικές η ατομικές ευθύνες και χωρίς στόχο

Και παντελώς άκαιρα ανοίγοντας μέτωπα με την εκκλησία, τους αγρότες, τον κόσμο τις εργασίας, και τελευταία με ολόκληρη την κοινωνία.

Οι συνδικαλιστές, γνήσιοι εκφραστές μεγάλου τμήματος της βάσης του ΠΑΣΟΚ είναι ο τρίτος δρόμος.

Μήπως είναι αυτός ο καλύτερος δρόμος για ισχυρό ΠΑΣΟΚ για ισχυρή κυβέρνηση;
Δημήτρης Δανιήλ

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »