Ο κύριος Τσασουλιάς

Ο κύριος Τσασουλιάς εργαζόταν επί τριανταδύο συναπτά έτη στο γραφείο..., Καθ' όλα έντιμος, διάγων βίων ανθόσπαρτον μεταξύ σπιτιού και δουλειάς... δουλειάς και σπιτιού.., επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο εις την εργασία του. Για αυτό... και η υπηρεσία ανταμείβοντας τον, αναλόγως τον έχρησε προϊστάμενο του τμήματος... Δεν έχει καμία σημασία αν ο κύριος Τσασουλιάς θα μπορούσε να είχε γίνει εκκλησιαστικός επίτροπος, αστυνομικός, ή δικαστής ή και όλα τα συναφή επαγγέλματα με την ίδια επιτυχία που έφτασε να γίνει προϊστάμενος σε έναν οργανισμό κοινής ωφελείας. Για τον κύριο Τσασουλιά σημασία είχε που χαιρόταν την μικροεξουσία του και τον άξιο μισθό του.

Είχε έρθει νιος απ' το χωριό του, για να γεράσει μέσα στα σπλάχνα της πόλης, μέσα στα παλιομοδίτικα έως τα σημερινά φωσφορίζοντα γραφεία, ώσπου να γίνει ένα κακόμοιρο ανθρωπάκι που θα απειλούσε... πίσω από το δικό του γραφείο...

Τα πρωινά ερχόταν μισή ώρα προ της ενάρξεως του ωραρίου και μετά... με ένα ρολόι στο χέρι έλεγε χαιρέκακα... "Αργήσατε δέκα λεπτά κύριε Γιώργο ξέρετε τι σημαίνει αυτό; ... Παρακαλώ να μην επαναληφθεί...".

Τελευταία άθελά του, δεν έχανε την ευκαιρία να μιλάει και για τον ψηφιακό πολιτισμό, την παγκόσμια δημοκρατία του ιντερνέτ και για τις δυνατότητες που κρύβουν οι υπολογιστές.

Μπορούν να κάνουν τα πάντα έλεγε...κι ας μην ήξερε να τους χειρισθεί... "Μπορούν να κάνουν τηλεχειρισμούς, να αποθηκεύουν φακέλους, να παρακολουθούν να υπολογίζουν...". Έλεγε... σαν να έπαιζε εν αγνοία του, καθημερινά την τελευταία αναπαράσταση ενός κόσμου υπαλληλικού που θα τον έβαζε στο περιθώριο η τεχνολογική επανάσταση...

Παρ' όλο που ήξερε..., έλεγε με στόμφο και προφορά τέλια υπολογισμένη για να δίνει ποιητική και φιλοσοφική διάσταση στην υπόμνηση...

"Το Α και Ω της αλφαβήτας είναι οι Η/Υ κι όποιος τον εικοστό αιώνα δεν ξέρει να τους χειρίζεται θα είναι αγράμματος...".

Για... να δει μια μέρα επάνω στο γραφείο του, ένα τερματικό που θα έκανε περισσότερα από εκείνον...και που θα έβαζε τέρμα στην ζωή του, καθιστώντας τον ανεπαρκή έως άχρηστο...

Ο Η /Υ του γραφείου, πήρε το όνομα του... όλοι έβλεπαν το P.C. και έλεγαν... "Ο κύριος Τσασουλιάς ...".

Τελευταία η υπηρεσία εφάρμοσε ένα πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου...

Και... κύριος Τσασουλιάς είχε καταστεί ένας προϊστάμενος που δεν μπορούσε να σταθεί στην θέση του, που τον είχε εκτοπίσει η τεχνολογία, την οποία αδυνατούσε να παρακολουθήσει... Με μετέωρο τον τελικό "βηματισμό του", για να αισθανθεί αδικημένος, σαν τη στυμένη τη λεμονόκουπα...

"-Πρόωρη σύνταξη, απροετοίμαστη ψυχολογία. Εξαναγκασμός σε παραίτηση από τη ζωή". Ήταν τα λόγια που δεν είπε... ο κύριος Τσασουλιάς, αλλά το ύφος του το μαρτυρούσε... καθώς χαιρετούσε για τελευταία φορά τους συναδέλφους του και αποχαιρετούσε μια εικονική πραγματικότητα γεμάτη οθόνες... Και γυρνώντας προς το μέρος του υπολογιστή του είπε... "Γεια σας κύριε Τσασουλιά... ελπίζω να τα καταφέρετε καλύτερα από εμένα...". Και...έσκασαν στα γέλια οι εναπομείναντες συνάδελφοι, που έβλεπαν τον εαυτόν τους στην θέση του κυρίου Τσασουλιά και δεν το μπορούσαν...Η εθελουσία έξοδος "θανάτου" έγινε το παραμύθι τους, της παρατάσεως και της αναμονής...

Ζήσης Σπύρου