Ενα κείμενο 22 χρόνια μετά

Αυτή η πρωτοβουλία μιας παρέας παιδιών στη Χαλκίδα δεν έχει να κάνει μόνο με την κρίση στον Τύπο και το τεράστιο κενό που υπάρχει στα νεολαιίστικα έντυπα.

Έρχεται κατά τη γνώμη μου να αμφισβητήσει από μια ζωντανή νεανική οπτική ολοκληρωτικά τις δομημένες σχέσεις πληροφόρησης, την κυρίαρχη πρακτική στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Ο αστικός τύπος σαν τέταρτη εξουσία έχει θρονιαστεί στο σβέρκο της πληροφόρησης λογοκρίνοντάς την. Κι αυτό γιατί σαν επαγγελματική δραστηριότητα του κεφαλαίου το κυριότερο που κάνει δεν είναι ότι στερεί το κοινό από κάποιες απόψεις και ιδέες αλλά το ότι μέσα από μια βασανιστική πορεία ιδιοποίησης της πληροφόρησης επέβαλε (στη σχέση του με το κοινό) την αστική λειτουργία του δέκτη-πομπού. Μια λειτουργία που θέλει τον τύπο πομπό στα χέρια "ειδικών" και το κοινό παθητικό δέκτη να χειροκροτεί ή να αποδοκιμάζει αλλά ποτέ να μη συμμετέχει.

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά (οικονομικές επιχειρήσεις) προσφέρουν μασημένη τροφή εξαναγκάζοντας το κοινό να την καταπιεί ή να πεινάσει αρκεί να μείνει μακριά από το μαγειριό. Αυτή τη λειτουργία του ειδικού πρέπει να αμφισβητήσουμε με την Απόπειρα. Να φτιάξουμε ένα έντυπο με ζωντανές αντιφάσεις, ανοιχτό σε διαφορετικές απόψεις και προβληματισμούς, χωρίς τη σφραγίδα του "γνώστη" και του "ειδικού".

Η Απόπειρα να αποτελέσει ένα μέσο έκφρασης κάποιων απόψεων ιδεών και οραμάτων που δεν είναι δυνατό να προβληθούν μέσα από τον αστικό και κομματικό τύπο. Μια προσπάθεια κοινωνικής κριτικής και πολιτικής παρέμβασης απ' τη σκοπιά ατόμων νέων σε ηλικία και ευτυχώς "ρομαντικών" σε οραματισμούς. Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ είναι πιστεύω, ένας πειραματισμός πάνω στο νεολαιίστικο έντυπο. Ένα πείραμα στη μορφή, το περιεχόμενο την αισθητική και το χρώμα των εντύπων για νέους. Είναι τελικά ένας πόλος προβληματισμού, επικοινωνίας, έκφρασης μέσα στη νεολαία της Χαλκίδας, ένα εναλλακτικό, δημοκρατικό, ανεξάρτητο έντυπο με το χρώμα την ζωντάνια και την αγωνία της νέας γενιάς της Χαλκίδας. Μια πρό(σ)κληση για να ξεφυτρώσουν πανελλαδικά έντυπα-ζωής μέσα στη νεολαία μακριά από "ειδικούς" και οικονομικά συμφέροντα.

Αφού κάπως είπα τι είναι ή πιστεύω ότι πρέπει να είναι η Απόπειρα να πω και τι δεν είναι. Δεν είναι έντυπο κομματικό ή κρυφά κομματικό που θέλει να περάσει φανερά ή μουλωχτά κάποια γραμμή. Αυτό το επιβεβαιώνει η διαφορετική πολιτική προέλευση και αντίληψη που υπάρχει στα παιδιά που κάνουν αυτή την προσπάθεια και κατ' επέκταση τα άρθρα του περιοδικού που γι' αυτό άλλωστε είναι όλα ενυπόγραφα. Δεν είναι επιχείρηση γι' αυτό κοστίζει 60 δρχ- για 64 σελίδες φωτοσύνθεση πράγμα που συνειδητά προδικάζει ότι το έλλειμμα της Απόπειρας καλύπτεται από το χαρτζιλίκι των παιδιών που συμμετέχουν στην έκδοσή της.

Δεν είναι περιοδικό μιας ενιαίας ιδεολογικό-πολιτικής ομάδας και δεν έχει στόχο να καθοδηγήσει κάποιο κίνημα μέσα στη νεολαία. Αυτό πρέπει να είναι έξω από την πρόθεσή μας γιατί είναι έξω από τη δυνατότητα αυτής της περιόδου. Η αναφορά και οι πρωτοβουλίες για τοπικά ζητήματα. για τη νεολαία και γενικότερα, δεν έχουν σαν αναγκαστική προϋπόθεση τα παραπάνω. Πρόθεσή μας πρέπει να είναι να αναπαράγουμε, να επενδύσουμε και στο μέτρο του δυνατού να παράγουμε διαδικασίες και ιδεολογικά χαρακτηριστικά τέτοια, που αύριο να δώσουν τον κεντρικό λόγο στο κίνημα της νεολαίας για τα δικαιώματά της, δίπλα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η κατάσταση δεν είναι καλή και... άντε να γίνει λίγο καλύτερη... Δεν πιστεύω ότι αυτό που απαιτείται είναι ν' ανέβουμε λίγο ψηλότερα. Νομίζω ότι ίσως είμαστε λίγο παράξενοι, λίγο απροσάρμοστοι.

Νέοι που δεν μπορούν να συνηθίσουν, όπως κάτι κλασσικοί μαλάκες Χαλκιδέοι, την τσιμεντόσκονη η και το καραβάκι της "Λάρκο" που ρίχνει βρωμιές στη θάλασσα. Να κάνουν μπάνιο και να βγάζουν σπυράκια.. Δεν μπορούν να συνηθίσουν τον ανταγωνισμό και την ιεραρχία, που τους διδάσκουν στο σχολείο, στην κοινωνία, παντού. Το χαφιέ και τον επιστάτη στο εργοστάσιο, το μεροκάματο που ίσα-ίσα τους φτάνει να συντηρούνται και να δουλεύουν για τον εργοδότη τους, το παράλογο και τη βαρβαρότητα της στρατιωτικής θητείας.

Νέοι που δεν μπορούν να συνηθίσουν τις μίζερες ταβέρνες, την ανία και την πλήξη της καφετέριας, τη βαβούρα και την αποξένωση της ντισκοτέκ, τα άδεια χωρίς νόημα βράδια τους. Τη μοναξιά, το άγχος και την ανασφάλεια για το αύριο. Το φράγμα που έχουν χτίσει μεταξύ τους στη ζωή, στην επικοινωνία.

Νέοι που τα όνειρα και οι ανάγκες τους δεν-μπορούν να συνυπάρξουν με μια "αλλαγή" που συμβιβάζεται με τις Αμερικάνικες βάσεις, με το ΝΑ ΤΟ, την ΕΟΚ και την Εθνική μας ανεξαρτησία να αναβάλλεται για αύριο. Με τη "σταθεροποίηση" της οικονομίας και το ξεπέρασμα της κρίσης με κυρίαρχη την ιδιωτική πρωτοβουλία και Την αύξηση της παραγωγικότητας (ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης). Την "πορεία για το σοσιαλισμό" με λιτότητες, στενωπούς, ετεροχρονισμούς, καταστολή.

Νέοι που δεν υποκύπτουν στο "ρεαλισμό" της εκμετάλλευσής τους.

Ομως να μη λέμε ψέματα: Δεν θάθελα να εκφράσουμε απλά την αναζήτηση, το άγχος, τη δυναμική, το ριζοσπαστισμό και το αδιέξοδο των παιδιών που γυρίζουν αποδώ κι από κει στη Χαλκίδα.

Μερικά από τα παιδιά που ξεκινήσαμε την Απόπειρα δεν ήμασταν αμέτοχοι στις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες της μεταπολίτευσης. Οι εμπειρίες των αγώνων αυτών μας σημάδεψαν αποφασιστικά. Πιστεύω ότι έχουμε προσεγγίσει το γιατί το μήνυμα της Αριστεράς δεν είναι το σπέρμα, η φλόγα που ν' ανάβει παντού φωτιές και να γεννάει δυναμικά κινήματα μέσα στους χώρους της νεολαίας. Γιατί το μήνυμα της Αριστεράς δεν ηλεκτρίζει σήμερα την νεολαία. Και νομίζω ότι συμμετέχουμε σ' αυτή την προσπάθεια με μια καθαρή οπτική, για το σημερινό κράτος κοινωνικής συναίνεσης και το ρόλο του.

Για τα αίτια των αντιφάσεων, των ανεπαρκειών, τη διάσταση θεωρίας και πράξης, οραματισμών και δυνατότητας, της κυρίαρχης πολιτικής. Για την κρίση στρατηγικής και οραμάτων της Αριστεράς. Για την ανικανότητά της να παρέμβει με μια διαφορετική αντίληψη από την κυρίαρχη στο εποικοδόμημα. ΝΑ απαντήσει συνολικά: πειστικά, στα προβλήματα ζωής της νεολαίας. Να προτείνει μια άλλη ηθική, έναν άλλο τρόπο ζωής. Να κάνει τις ιδέες επικίνδυνες για το σύστημα. Για τις αιτίες που δεν μπορεί, ούτε θα μπορέσει με τη σημερινή αδιέξοδη ταχτική "μια στο καρφί και μια στο πέταλο", να αποκτήσει κυρίαρχο πολιτικό λόγο. Για την ανικανότητά της να χαράξει βιώσιμη εναλλακτική στρατηγική για την ελληνική κοινωνία.

Η Απόπειρα ας αποτελέσει το πάντρεμα των αλεξιπτωτιστών που έπεσαν στη Χαλκίδα με τις ανάγκες, τις αναζητήσεις και τα αδιέξοδα της καινούργιας φουρνιάς της νεολαίάς. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε περισσότερο από ένα γάμο για να νομιμοποιήσουμε ένα δεσμό που υπάρχει από καιρό.

Με πρόθεση να ζουρλάνουμε τους κοιμισμένους Χαλκιδέους. Να ενοχλήσουμε την "ήρεμη" κοινωνία της Χαλκίδας όπως η μύγα ενοχλεί την κοιμισμένη αγελάδα. Να κάνουμε αυτό που χρόνια δεν κατάφεραν τα τρελά νερά. Να πάψουν να αποδέχονται αυτά που γίνονται γύρω τους, σαν φυσιολογικά. Μπορεί να μην τα καταφέρουμε. Όμως τώρα πια είναι σίγουρο:

Το σπέρμα μιας Απόπειρας κινείται αέναο στον κόλπο της φαντασίας σας και κάπου κάποτε ένας τυχαίος οργασμός θα το γονιμοποιήσει.

Ανδρέας Ρουμελιώτης